Δεν ήμουν ποτέ Μαοϊκός και δεν θα γίνω τώρα στα γεράματα.
Για τίτλο, ωστόσο, που να περιγράφει όσα γίνονται και όσα θα γίνουν στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας 2.0, τίποτε δεν ταιριάζει καλύτερα από εκείνη τη μπουρδίτσα που είχε ξεστομίσει ο πρόεδρος.
Θα με ρωτήσετε “και γιατί είναι θαυμάσια η κατάσταση μέσα στην αναταραχή φίλε ρεπόρτερ;”, θα σας απαντήσω ότι τώρα που ο πόλεμος τέλειωσε και οι καλοί χάσανε (αθάνατε Λέονταρντ Κοέν), δεν μας μένει τίποτε άλλο από ποπ κορν καθώς τα βουβάλια κοπανιούνται στο βάλτο. Και χαβαλέ με τα βατραχάκια, φυσικά, που νομίζουν ότι όχι μόνο θ’ αποφύγουν το τσαλαπάτημα αλλά θα παίξουν και ρόλο στον καυγά. Γκουντ λακ, που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη…
Οπότε το λήγω εδώ, στις 130 λέξεις το σημερινό;
Δύσκολο, γιατί o δρόμος προς το λογιστήριο είναι ορθάνοιχτος και θέλω κάτι ενσημάκια ακόμη προτού πω οριστικά “αντίο” στη δημοσιογραφία.
Θα καταφύγω, λοιπόν και ως συνήθως, στο καταπληκτικό πόνημα «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» (δια χειρός Στέφανου Γρανίτσα, εκδόσεις “Εστία”) για να εκφρασθώ και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Από το λήμμα “Το αγριογούρουνο”:
“Και μήπως έχει η γη στους κόρφους της τίποτε κρυφό από το αγριογούρουνο;
Ο Κριμώντ ντε λα Ρενιέρ το ονόμασε εγκυκλοπαιδικό ζώο. Βολβοί που δεν σπάζουν ποτέ τον φλοιόν της γης, ριζάρια, σκαθάρια, σπόροι, σαυρόκοσμος, ό,τι τέλος κρύβεται στο χώμα το σημαδεύει η όσφρησίς του, ως να το χει φυτέψει μόνον του προ λίγης ώρας. Αλλοίμονο στους τόπους όπου ζη, αν δεν είχε αυτό το οσφρητικόν ταλάν. Έπρεπε να αναποδογυρίζει όλην την για να συνάξη την τροφήν του. Αλλά την τρυπά ως να φυτεύη δένδρο, σκάβον όπου είναι βέβαιον ότι θα συλλάβη την λίαν του.
Η Ακαρνανία είναι ίσως ο ελληνικός παράδεισός του. Βαλάνια άφθονα, δασότοποι απέραγοι, βρυσονέρια για να λούζεται και κυνηγοί που δεν το πολυενοχλούν αφ’ ότου συνέβησαν μεταξύ αυτών και των αγριοχοίρων μερικαί παρεξηγήσεις. Συνέβη δηλαδή αντί να σκοτώσουν οι κυνηγοί τα αγριογούρουνα, να σχίσουν εκείνα τους πρώτους, και έκτοτε οι σχέσεις διεκόπησαν σχεδόν πέρυσιν, οπότε επαναληφθέντος του πειράματος έσχισαν εκ νέου δύο χωρικούς στην Αμβρακία.
Λέγουν ότι και κατάκαρδα να πάρουν τα βόλια ένα αγριογούρουνο, θα κρατηθή στη ζωή όσο να αποπειραθή εκδίκησιν. Γι’ αυτό οι κυνηγοί σκαρφαλώνουν στα δένδρα, τα οποία όμως ο Θεός δεν εφύτεψε σ’ όλα τα περάσματα των αγριογούρουνων, ώστε οι παγανισταί των να είναι πάντοτε εκτός κινδύνου.
Διηγούνται για ένα βοσκό, ότι περιμένων επάνω σ’ αγριαπιδιά το πέρασμα αγριοχοίρου, είδε ταυτοχρόνως έναν λύκον να έρχεται από την αντίθετον διεύθυνσιν του γουρουνιού. Υπολογίσας εις την μανίαν την εκδίκησεως τούτου, επροτίμησε να πυροβολήση αυτό πρώτον και να αφήση τον εχθρό της στάνης του εις την τύχην των χαυλιοδόντων του αγριοχοίρου. Η κυνηγετική παράδοσις λέγει ότι το πείραμα επέτυχε διότι το κτυπηθέν αγριογούρουνο έπεσε σαν βέλος επάνω στον λύκο και τον έκαμε δυο κομμάτια”.
The post Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση (μεταφορικώς…) appeared first on Newpost.gr.