Η χθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων είχε απ’ όλα: ένταση, υπαινιγμούς, θεσμικές κορώνες και –κυρίως– έναν πρόεδρο που έδειχνε αποφασισμένος να δώσει προσωπικό τόνο στη διαδικασία. Ο Δημήτρης Καιρίδης, ενοχλημένος από την απουσία του υπουργού, επέλεξε να σηκώσει τους τόνους πριν καν ανοίξουν οι κάμερες, μιλώντας για «προσβολή» προς τη Βουλή. Θεσμική ευαισθησία ή προεδρικός ακτιβισμός;
Το ερώτημα είναι άλλο: μήπως έσπευσε να σηκώσει θόρυβο όχι για την Επιτροπή, αλλά για να υποβάλουν διαπιστευτήρια αλλού;
Μήπως κάποιοι βιάζονται να στείλουν σήμα σε γραφεία του Μαξίμου που βλέπουν με καχυποψία τη δημοτικότητα του Νίκου Δένδια; Ή μήπως το μήνυμα απευθυνόταν πιο… βόρεια, σε εσωκομματικούς συνυποψήφιους που μετρούν ήδη δυνάμεις;
Γιατί άλλο η θεσμική υπόμνηση και άλλο η δημόσια επίπληξη με ύφος καταγγελίας, τη στιγμή που ο Νίκος Δένδιας βρισκόταν σε αποστολή στη Σερβία.
Γιατί όταν ένα απολύτως εξηγήσιμο γεγονός βαφτίζεται «προσβολή της Βουλής», τότε η υπερβολή παύει να είναι αθώα. Και όταν η ένταση προηγείται των καμερών και συνεχίζεται μπροστά τους, τότε δεν μιλάμε για θεσμική ευαισθησία αλλά για πολιτικό νευρικότητα.
Αφήστε που έδωσε πάσα στην αντιπολίτευση να ανεβάσει τόνους για ένα νομοσχέδιο που έχει τις προοπτικές συναίνεσης.
Λίγη ψυχραιμία δεν βλάπτει. Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις, όσο πιο δυνατά φωνάζεις, τόσο πιο καθαρά καρφώνεσαι. Και στο παρασκήνιο όλοι καταλαβαίνουν ποιος μιλά για την Επιτροπή και ποιος μιλά για τον εαυτό του.
ΝιΠανα