Η εσωκομματική δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα φέρει μια σκοτεινή σκιά, με την Πολιτική Γραμματεία να φαίνεται αποφασισμένη να υπονομεύσει τις ίδιες της τις αρχές για να ελέγξει τα ηνία της εξουσίας. Από ένα κόμμα που μιλά διαρκώς για δημοκρατικά δικαιώματα και συμμετοχή, ειδικά όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των άλλων, η εικόνα μιας τέτοιας στρατηγικής δείχνει μια πλευρά εντελώς αντίθετη από τα ιδεώδη που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως εκπροσωπεί.
Η αντίφαση βρίσκεται στο ότι ο Στέφανος Κασσελάκης χαρακτηρίζεται “ακατάλληλος” για την προεδρία, την ίδια στιγμή που του επιτρέπεται να είναι υποψήφιος σύνεδρος, δηλαδή να έχει δικαίωμα λόγου και ψήφου στα ανώτατα όργανα του κόμματος. Πρόκειται για μια απόφαση που αποπνέει τον φόβο μιας ηγετικής ομάδας απέναντι σε μια υποψηφιότητα που συγκεντρώνει δυναμική στήριξη. Σε μια κανονική δημοκρατία, η ψήφος των μελών του κόμματος θα έπρεπε να είναι καθοριστική για το ποιος αναδεικνύεται πρόεδρος. Όμως εδώ, φαίνεται ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν μόνο όταν δεν απειλούν την ισορροπία της “παραδοσιακής” εξουσίας
Η όλη υπόθεση σκιαγραφεί ένα κόμμα που, ενώ υπερασπίζεται το δικαίωμα στην πολιτική συμμετοχή για όλους, επιλέγει να περιορίσει αυτό το δικαίωμα εσωτερικά για να εξασφαλίσει ότι η ηγεσία του θα μείνει στα “κατάλληλα” χέρια. Και αυτό δείχνει μια έλλειψη εμπιστοσύνης προς τα μέλη του ίδιου του κόμματος. Πού είναι η αριστερά των δημοκρατικών αξιών όταν πρόκειται για τα δικά της θέματα; Αν αυτή είναι η “δημοκρατία” που εφαρμόζεται εσωτερικά, τι μπορεί να εγγυηθεί για την ευρύτερη εφαρμογή της στη χώρα;
Η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέψει στον Στέφανο Κασσελάκη να είναι υποψήφιος σύνεδρος, αλλά να του στερήσει το δικαίωμα διεκδίκησης της προεδρίας, συνιστά ευθεία παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Ένα κόμμα της αριστεράς, που διακηρύσσει την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων ως ανυποχώρητη αξία του, δεν μπορεί παρά να κρίνεται αυστηρά όταν επιλέγει να τα παρακάμπτει εσωτερικά.
Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δημοκρατίας και θεμελιώδης αρχή για οποιοδήποτε κόμμα που αξιώνει την ταυτότητα της δημοκρατικής παράταξης. Η επιλογή να αποκλειστεί ένας υποψήφιος από τη διεκδίκηση της ηγεσίας με τρόπο που φαντάζει «βολικός» για μια ευκαιριακή πλειοψηφία δεν είναι απλώς αντιδημοκρατική˙ είναι υπονόμευση των διαδικασιών που θα έπρεπε να λειτουργούν ως καταλύτης πολιτικής ανανέωσης.
Η ειρωνεία είναι ότι αυτή η απόφαση αποκαλύπτει μια ανησυχία πως ο Κασσελάκης, ο οποίος φαίνεται να έχει δυναμική στήριξη, θα επικρατούσε σε μια ανοιχτή και διαφανή διαδικασία. Το «παράδοξο» να θεωρείται «αρκετά κατάλληλος» για σύνεδρος αλλά «όχι αρκετά» για πρόεδρος δείχνει ότι, για κάποιους, η εσωκομματική δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ έχει όρια που τίθενται κατά περίπτωση.
Έτσι, αντί για ένα κόμμα που διατυμπανίζει τα δημοκρατικά του θεμέλια, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να παρασύρεται από την ανάγκη διαφύλαξης της εσωτερικής του εξουσίας μια απομονωμένης και απονομιμοποιημένης ηγετικής κλίκας, παραγκωνίζοντας τα δικαιώματα και τη φωνή των μελών του. Πρόκειται για μια ανησυχητική εξέλιξη που αφήνει πολλά ερωτήματα για το πώς αντιλαμβάνεται την ανοιχτή, συμμετοχική πολιτική ηγεσία ένα κόμμα που υποστηρίζει ότι προτάσσει τις αξίες της δημοκρατίας και της διαφάνειας.
The post Δημοκρατία α λα ΣΥΡΙΖΑ: Ψήφισε, αλλά μην τολμήσεις να ηγηθείς, Κασσελάκη! appeared first on Newpost.gr.