Μάλιστα, οπωσδήποτε, το θυμάμαι, εγώ ήμουν που πρώτος εξέφρασα θετική άποψη για το νταηλίκι της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εντός και εκτός Βουλής.
Και δεν το παίρνω πίσω, συρέτε αλλού να κεράσετε γλάρο!
Μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία θα επιμείνω στην άποψη, που είχα διατυπώσει εδώ στο Newpost, πριν από ενάμιση χρόνο:
“Θέλω να πω ότι σε μερικές περιπτώσεις ο διάλογος δεν αρκεί και η πειθώς δεν φτάνει. Σε μερικές περιπτώσεις, άμα θέλεις να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους, μόνο με νταηλίκι το καταφέρνεις. Είτε είσαι αγόρι, είτε είσαι κορίτσι δεν έχει σημασία, άλλωστε, δεν έχει να κάνει με τη σωματική ρώμη και τα μούσκουλα. Έχει να κάνει με το πόσο δυνατά καίει η φωτιά μέσα σου, πόσο ψηλά υψώνεται η φλόγα, πόσο πραγματικά το θέλεις να γίνει κάτι και πόσο διατεθειμένος είσαι να δώσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις για να το καταφέρεις. Μην υπολογίζοντας πιθανές απώλειες και απίθανες ζημιές, όλα ή τίποτα, τα ρέστα σου, θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό που έλεγε και ο Νικόλας…”
Και συμπλήρωνα:
“Βλέπε, ας πούμε, την περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, που με προσωπικό νταηλίκι οδήγησε το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική νίκη (θυσία στην κυβερνησιμότητα που έλεγε και ο άλλος!), για να κατεβάσει ύστερα του τόνους και τις στροφές…
…Κι επειδή η φύση απεχθάνεται τα κενά, κάπου θα κατέληγε κάποια στιγμή η σκυτάλη. Την παρέλαβε με αφορμή τα Τέμπη η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ρίχνοντας την πρώτη μπαλωθιά στην εξεταστική και εξαπολύοντας πυρηνικό όλεθρο χθες στη Βουλή.”
Τι κάνουμε, όμως, στην περίπτωση όπου το νταηλίκι, το καλώς εννοούμενο νταηλίκι που γουστάρουν ο ρεπόρτερ Ξανθάκης και ουκ ολίγοι ψηφοφόροι, ντελαπάρει και μετεξελιχθεί (γλυκά το λέω…) σε καουμποηλίκι;
Τι συμβαίνει όταν αυτή η τόσο φαντασμαγορική φλόγα που καίει μέσα σου μεταμορφώνεται σε πραγματική πυρκαγιά και λαμπαδιάζει και τα χλωρά μαζί με τα ξερά;
Τι προκύπτει όταν ακόμη και για περιπτώσεις που απαιτούν ψιλοβελονιά και διπλωματία, εσύ ορμάς με το κεφάλι κάτω σαν ταυρί σε υαλοπωλείο;
Και το τρομάζεις το πόπολο, που θέλει μεν να μπεις μπροστά για να επιβεβαιώσει ότι είσαι στο πλευρό του, αλλά ελπίζει επίσης ότι όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι θα βάλεις στην άκρη τη βρεμένη σανίδα και θα ντιλάρεις.
Όπως κάνουν άπαντες και άπασες στις ζωές τους, όπως έκανε κι ο Τσίπρας αμέσως μετά απ’ το δημοψήφισμα και αντί να τον στείλουν σπίτι του τον (ξανα)στείλανε στην πρωθυπουργία.
Και βγαίνεις εσύ σαν την ηρωίδα του “I don’t like Mondays” και τραγουδάς:
“I wanna shoot, ooh, the whole day down”!
Εμ, έτσι δε γίνεται δουλειά μάνα μου, έτσι δε γίνεται δουλειά…
Για να το πω κι αλλιώς:
Σιγά σιγά μπουκάρουμε στην τελική ευθεία προς την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ο Αλέξης τις έβαλε μπροστά τις μηχανές, ο Σαμαράς είναι με το κλειδί στο χέρι, η Καρυστιανού το σκέφτεται και παίζει να φτιάξει κάτι δικό της ή να ενταχθεί σε κάτι φρέσκο.
Αλλάζουν οσονούπω, δηλαδή, οι παγιωμένες ισορροπίες των τελευταίων δώδεκα, δεκαπέντε μηνών.
Το λένε και οι δημοσκοπήσεις, εκεί που ήταν πρώτη σε δημοφιλία απ’ όλους τους αρχηγούς κομμάτων η Ζωή, τώρα παλεύει για τη δεύτερη θέση στην κεντροαριστερά κολλητά με τον Ανδρουλάκη…
Είναι, λοιπόν, που σφίγγουν τα γάλατα και ο κόσμος σκέφτεται πλέον και τη νίκη εκτός απ’ τη διαμαρτυρία, είναι που εκτός από τη δυναμική παρουσία της Ζωής άλλο στέλεχος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν έχουμε δει και δεν έχουμε ακούσει, είναι που τσακώθηκε σφόδρα η Κωνσταντοπούλου με όλους και όλες και πως θα ενσωματωθεί σε μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας μόνο ο Θεός το ξέρει.
Είναι κι αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο νταηλίκι και στο καουμποηλίκι που οφείλεις να τη σεβαστείς και να μην την ξεπεράσεις.
Η Ζωή είσαι, έχεις ιστορία πίσω σου και αγώνες, δεν είσαι καμιά απ’ αυτές τις κυβερνητικές καραμούζες του ταλήρου…
Υ.Γ.: Εννοείται ότι το καουμποηλίκι της Ζωής, δεν δικαιολογεί το γαλάζιο καφριλίκι εναντίον της. Εννοείται.
The post Ζωή 2.0: Άλλο νταηλίκι, άλλο καουμποηλίκι… appeared first on Newpost.gr.