Όταν επιτέλους χτίστηκε το σπίτι μας στα Τρίκαλα, μπόρεσε και η γιαγιά να χαρεί τον καφέ της με τις γειτόνισσες. Στης διπλανής μαζευόσαντε πεντέξι προσφυγοπούλες (μην ακούσω κάνα “προσφύγισσες”, το βγάζω το λούγκερ…), συχνά πυκνά με παίρνανε κι εμένα μη μείνω μόνος στο σπίτι και βάλω το δάχτυλο στη μπρίζα. Εκεί βίωσα και την ύψιστη απόλαυση της εποχής για κάθε πεντάχρονο:
Μπισκότο Μιράντα, βουτηγμένο σε βαρύ γλυκό!
Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, τράβαγε ώρα η κουβέντα, αρμένικη βίζιτα τύπου, λέγανε, λέγανε, λέγανε οι φιλενάδες, άκουγα εγώ σημεία και τέρατα, πιατάκια τα μάτια μου.
Αλλά το καλό, το πολύ καλό το ‘χανα κι έβραζα φασόλια ο δόλιος.
Γιατί όταν έφτανε η ώρα για τα πρόστυχα κουτσομπολιά του συνοικισμού Αλώνια, η γιαγιά με τις λοιπές ώριμες κυρίες το κόβανε το ελληνικό και αρχίζανε να συζητάνε στα τούρκικα!
Κι άντε το πιτσιρίκι να καταλάβει ύστερα, άντε να βγάλει συμπέρασμα…
Κάπως έτσι ένα πράγμα και με τη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα 2.0. Σαν να εκφράζεται σε μια ξένη γλώσσα είναι, σαν να μιλάει τα δικά της φωνήεντα και σύμφωνα, σαν να μην απευθύνεται στο πόπολο της χώρας αλλά σε κάποια άλλα πλάσματα ράιτ θρου απ’ τα ταξίδια του Γκιούλιβερ.
Τώρα ρε φίλε, σήμερα, εδώ στα τέλη του σωτηρίου έτους 2025, όταν το αίτημα των πολιτών για άπλετο φως και διαφάνεια και έναν κόκκο έστω ισονομίας γαμώ την τρέλα μου, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ.
Δεν το επισημαίνει μόνο ο ρεπόρτερ αυτό, το επισημαίνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όπως μας πληροφορεί η δημοσκόπηση της GPO για τα Παραπολιτικά 90,1.
Από εκεί, μαθαίνουμε ότι το 71,2% του συνόλου εμπιστεύεται λίγο (29%) έως καθόλου (42,2%) την ελληνική Δικαιοσύνη και μόλις το 28,2 % την εμπιστεύεται αρκετά (18,8 %) ή πολύ (8,8 %).
Την ίδια ώρα το 73,7% θεωρεί ότι τις υποθέσεις διαφθοράς που έχουν προκύψει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση προσπαθεί είτε να τις συγκαλύψει ράιτ θρου (55,5 %), είτε μάλλον να τις συγκαλύψει (18,3 %). Μόλις το 25,1 %% πιστεύει ότι είτε προσπαθεί να τις φωτίσει νορμάλ (12,2 %) είτε μάλλον να τις φωτίσει (12,9 %).
Κατραπακιά αναμφιβόλως για το κράτος δικαίου εν Ελλάδι, που έγινε πολύ περισσότερο σβουριχτή με τις δίδυμες παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του πρώην αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Ευάγγελου Βενιζέλου.
Μιλώντας ο πρώτος σε εκδήλωση για την Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, σημείωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
“Η πολιτική ομαλότητα, ιδιαίτερα η κοινοβουλευτική δημοκρατία, έχουν ως θεμελιώδες προαπαιτούμενο την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, την εμπέδωση κράτους δικαίου, την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Όταν αυτά αμφισβητούνται, όταν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και μάλιστα διαρκώς διευρυνόμενο, πιστεύει ότι αυτά δεν ισχύουν, ότι οι ευαίσθητοι θεσμοί χειραγωγούνται, ότι το κοινοβούλιο υποβαθμίζεται, ότι οι κυβερνήσεις αγνοούν τις ανάγκες της και δεν καταλαβαίνουν τις αγωνίες της τότε έχουμε κρίση. Κρίση απαξίωσης, κρίση απονομιμοποίησης, κρίση αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου και του πολιτικού συστήματος”.
Όσο για τον δεύτερο, μιλώντας στην ΕΡΤ, δήλωσε ότι ζούμε ένα αδιέξοδο θεσμικό και αξιακό, με την κοινωνία να μην πιστεύει ότι λειτουργούν οι θεσμοί. Ως εκ τούτου, η χώρα έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη…
Κι αυτά αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες δεν τα λένε τίποτις κουμμούνια σαν τον Ξανθάκη, τα λένε πυλώνες της αστικής δημοκρατίας. Με τον Καραμανλή να συμπληρώνει, σε τόνο δυσοίωνο:
“Η αποκατάσταση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί εργώδη και τιτάνια προσπάθεια. Αν αποβεί ανέφικτη ή άκαρπη οδεύουμε προς μείζονα θεσμική κρίση. Αν υποτιμηθεί ή αγνοηθεί βαδίζουμε ολοταχώς σε πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους. Σημειώνω, ότι η ιστορία μας διδάσκει ότι τέτοιου είδους κρίσεις, στην περίπτωση της Ελλάδας λόγω πρωτίστως γεωπολιτικών συνθηκών, συμπίπτουν σχεδόν πάντοτε με εθνικές κρίσεις”.
Με δυο λόγια και για να μην πλατιάζουμε, ο πρώην πρωθυπουργός και ο πρώην αντιπρόεδρος είπαν αυτό ακριβώς που φωνάζουμε εμείς τα παλαβωμένα στις διαδηλώσεις:
Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη.
Και στην κυβέρνηση ακόμη επιμένουν ότι ψιχαλίζει!
Υ.Γ. 1: Το “Ειρήνη” του Καραμανλή, μάλιστα, ήταν ο ορισμός του #διπλής, αφού προειδοποιούσε και για συνοριακές ομορφιές. Μη δω άλλα Ίμια πριν κλείσω τα μάτια μου παιδιά, μη δω άλλα Ίμια…
Υ.Γ. 2: Τα ευρήματα της GPO επιβεβαίωσε η χθεσινή δημοσκόπηση της MRB για το Open. Εκεί είδαμε ότι το 72,2% του συνόλου εμπιστεύεται λίγο (35%) έως καθόλου (37,2%) την ελληνική Δικαιοσύνη σε μεγάλες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος και μόλις το 22,3 % την εμπιστεύεται αρκετά (15,4 %) ή πολύ (6,9 %)…
The post Υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη; appeared first on Newpost.gr.