Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, θα μπορούσα άνετα να γράψω είκοσι χιλιάδες λέξεις για το θρίαμβο του Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη, αλλά ποιος και ποια θέλουν να διαβάσουν είκοσι χιλιάδες λέξεις;
Τι είναι εδώ;
Η Πάντειος;
Άρα πάμε γρήγορα με ολίγες διαπιστώσεις και βλέπουμε για τη συνέχεια:
Λυπάμαι που σας το χαλάω παιδιά, αλλά δεν είναι μόνο απ’ το ταρατατζούμ του Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη, που οφείλουν να πάρουν μαθήματα οι προοδευτικές δυνάμεις ανά τον κόσμο. Είναι αναγκαίο να σκύψουν και πάνω απ’ τις μπιλόου δι ρέινταρ νίκες των Δημοκρατικών στη Βιρτζίνια και στην Καλιφόρνια.
Γιατί;
Διότι άλλο κράτος είναι το Μπιγκ Άπλ κι άλλο οι λοιπές Ηνωμένες Πολιτείες.
Για την ακρίβεια, οι ΗΠΑ είναι ένα σωρό κράτη τσουβαλιασμένα εντός κοινών συνόρων, με μοναδικό συνεκτικό στοιχείο το δικό τους το συμφέρον κόντρα στο συμφέρον της οικουμένης. Ούτε καν τη γλώσσα και τη θρησκεία, που ας πούμε ότι ενώνει την ηπειρωτική Ελλάδα με την Κρήτη.
Ας πούμε…
Αλλά μιας και αναφέρομαι στο συμφέρον, πρέπει να σημειώσω ότι από εκεί άντλησε το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής του επιρροής ο νεοεκλεγής Μαμντάνι. Καθότι μια φορά φραγκοφονιάδες οι Αμερικάνοι (τα καλύτερα παιδιά του κόσμου για παρέα, στα λεφτά τα χαλάμε), δέκα φορές φραγκοφονιάδες οι Νεοϋορκέζοι. Άσε που το γλεντάνε να σου πιάνουν το κωλαράκι (μεταφορικώς!), σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Αυτή την πόλη λοιπόν, όπου πρώτα κινείται το χρήμα και ύστερα οι άνθρωποι, παραλίγο κάποια στιγμή να την πνίξουν οι λεφτάδες.
Τρακόσες πενήντα χιλιάδες εκατομμυριούχοι από τη μία, να κάνουν κουμάντο σε δέκα, δεκαπέντε, είκοσι εκατομμύρια κόσμο.
Και δεν μιλάμε για πρόβατα τώρα, τύπου Άινταχο. Μιλάμε για ένα ευρύτατο φάσμα πονηριάς και δεξιοτήτων, που ξεκινάει απ’ τα γατόνια και καταλήγει στα λαμόγια.
Ιφ γιου κεν μέηκ ιτ δέαρ, γιου κεν μέηκ ιτ έβριγουεαρ, τραγουδούσε ο Φράνκι και δίκιο είχε.
Πέρασαν τα χρόνια ωστόσο, έφτασε ο κόμπος στο χτένι, εντ γιου κουντ νοτ μέηκ ιτ δέαρ, νο μέτερ χάου χαρντ γιου τράιντ ορ χασλ’ντ.
Οπότε οι Νεουορκέζοι τα πήραν κρανίο…
Πριν συνεχίσω, όμως, με την εκλογή του σοσιαλιστή Ζοχράν σε μια πόλη κάργα λίμπεράλ μεν, μακριά απ’ τις ιδέες του θείου Κάρολου δε, επιστρέφω στο παράδειγμα του καθ’ ημάς Μαμντάνι, στο Ρούσσο του Χαλανδρίου. Που εκλέγεται και επανεκλέγεται θριαμβευτικά σε μια περιοχή όπου η ΝΔ έλαβε 46,47 % τον Ιούνιο του 2023, με τις γαλάζιες καραμούζες να απειλούν (όπως Τράμπ!) ότι άμα βγάλετε τον κονσερβοκουτά τον Σίμο θα βλαστημήσετε.
Πάμε να δούμε τι έγραφα για τον δήμαρχο της καρδιάς μας πριν από πολλούς μήνες, εξηγώντας την ευκολία της επανεκλογής του:
“Αλήθειες να λέμε παιδιά, όλοι και όλες ξέρουμε ότι το Χαλάνδρι είναι ένα από τα τελευταία γκράντε φιλέτα της Αττικής και πολύς κόσμος θέλει να παίξει μπαλίτσα στην καμπούρα του. Εδώ, λοιπόν, είτε έχεις έναν δημοτικό άρχοντα που θέτει όρους στο παίγνιο προς όφελος του συνόλου (να το καταργήσει τελείως το παιχνίδι δεν γίνεται, μην βαυκαλίζεστε κουκλίτσες μου…), είτε αντιμετωπίζει τα μεγάλα συμφέροντα ως άλλο υπηρετικό προσωπικό”.
Επομένως;
Επομένως:
“Την γαλάζια αντίπαλο του Ρούσσου, σίγουρα την βλέπανε οι Χαλανδραίοι και σκιρτούσε η καρδιά τους. Αλλά άμα σου κάνει τη δουλειά το κουμμούνι…”
Αυτά για την ώρα τέκνα μου και μην ξεχνάτε:
Με χαρές και πανηγύρια εξελέγη και ο σχεδόν σοσιαλιστής δήμαρχος του Σικάγου και σήμερα τραβάει τα μαλλιά του. Γιατί δεν ελέγχει το δημοτικό συμβούλιο, άρα είναι αιχμάλωτος του κόρπορεητ δικομματικού συστήματος!
Υ.Γ. 1: Στην Καλιφόρνια πέρασε η πρόταση των Δημοκρατικών για αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη, που μπορεί άνετα να φέρει στο κόμμα πέντε επιπλέον έδρες στο Κογκρέσσο. Δέκα, δηλαδή, στη συνολική ισορροπία, μιας και εκεί δεν υπάρχουν Βελό ή Ζωή να μπούνε σφήνα.
Υ.Γ. 2: Στη Βιρτζίνια το πήρε χαλαρά και λάιτ το κυβερνείο η υποψηφία των Δημοκρατικών, παρότι η Ρεπουμπλικάνα ανθυποψήφιά της ορκιζόταν στο όνομα του Ντόναλντ. Και στη θέση της λουτέναντ γκάβερνορ, παρακαλώ, εξελέγη η Γκαζάλα Χασμί, πρώτη Μουσουλμάνα σε τέτοιο πόστο ανά τις ΗΠΑ. Χαλαρά και ήσυχα, άνευ φαντασμαγορίας τύπου Ζοχράν.
Υ.Γ. 3: Πληζ, μην ασχολείστε με τη νίκη των Δημοκρατικών στο Τζέρσυ. Το Τζέρσυ είναι μπανταμπίνγκ!
Υ.Γ. 4: Ον ε λάιτερ νόουτ, σήμερα στο Κολωνάκι πατρινός δεξιός κλαιγότανε γιατί οι μαλάκες οι Νεοϋορκέζοι βγάλανε δήμαρχο κουμμουνιστή σαν τον Πελετίδη!
The post Βγήκε ο Μαμντάνι, σώθηκε η υφήλιος (ναι, καλά…) appeared first on Newpost.gr.