Πανηγυρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ που η Άνγκελα Μέρκελ εξήρε τον Τσίπρα για την «επιδεξιότητά» του. Δεν είναι και μικρό πράγμα: να σε χειροκροτεί η καγκελάριος για τη μαεστρία σου να λες “ΟΧΙ” με πάθος και να εννοείς “ΝΑΙ” με ψυχή βαθιά. Η πολιτική, βλέπετε, δεν είναι μόνο η τέχνη του εφικτού – είναι και η τέχνη του «αναστροφικού διπλού άξονα».
Η ίδια η Μέρκελ, βέβαια, είχε το δικό της ρεπερτόριο. Από τη σιγουριά του Nord Stream στην αγκαλιά του Πούτιν, κι από εκεί στα απομνημονεύματα της αυταρέσκειας. Για όλα, φυσικά, φταίνε οι άλλοι: οι άνδρες, οι Έλληνες, οι Σοσιαλδημοκράτες – ίσως και τα άστρα. Mea culpa; Ποτέ. Το “Gone with the Wind” της ειλικρίνειας δεν χωρά στη φιλοσοφία της.
Κι όμως, ακόμα κι όταν ανοίγει συζητήσεις για την ελευθερία και το θάρρος, η ειλικρίνεια μοιάζει να έχει πάρει την τελευταία πτήση για το άγνωστο. Θα έλεγα, «η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα της φιλοδοξίας». Έτσι κι εδώ: θάρρος να ανοίξεις τα σύνορα στους πρόσφυγες, αλλά καμία διάθεση να ανοίξεις τα σύνορα της αυτοκριτικής.
Η Άνγκελα Μέρκελ υπήρξε μια από τις πλέον εμβληματικές πολιτικές φιγούρες της Ευρώπης, με θητεία που διαμόρφωσε την ΕΕ. Όμως, η στρατηγική της να δίνει προτεραιότητα στα άμεσα γερμανικά συμφέροντα είχε κόστος: μια Ευρώπη πιο αδύναμη και, τελικά, μια Γερμανία εκτεθειμένη σε διπλή κρίση. Το αφήγημα του «ρεαλισμού» που προώθησε συχνά δεν ήταν παρά μια δικαιολογία για πολιτικές που έβλεπαν ως ορίζοντα την επόμενη ημέρα, αφήνοντας ακάλυπτο το μέλλον.
Το ρωσικό φυσικό αέριο: Όταν το «φτηνό» κοστίζει ακριβά
Η ενεργειακή πολιτική της Μέρκελ βασίστηκε σε μια βαθιά εξάρτηση από τη Ρωσία. Το Nord Stream και οι συμφωνίες για ρωσικό φυσικό αέριο παρουσιάστηκαν ως οικονομικά συμφέρουσες, παραγνωρίζοντας την ευρύτερη γεωπολιτική διάσταση. Το αποτέλεσμα; Η Γερμανία σήμερα πληρώνει το τίμημα, με μια ενεργειακή κρίση που υπονομεύει την οικονομική της σταθερότητα. Αλλά όταν, «οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από την ιστορία, γιατί οι φιλοδοξίες τους δεν τους αφήνουν να δουν μακρύτερα».
Η Ευρώπη αφύλακτη: Ηγέτης ή τοπικός παίκτης;
Η Μέρκελ προτίμησε να διασφαλίσει την οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας, αγνοώντας την ανάγκη για μια Ευρώπη με κοινή στρατηγική ασφάλειας και ενεργειακής αυτονομίας. Στην πραγματικότητα, άφησε την ΕΕ να εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, ενώ η ίδια υπονόμευσε το πολιτικό της κεφάλαιο με μια πολιτική «κατευνασμού» απέναντι στη Ρωσία. Το μεγαλύτερο παράδοξο; Ενώ προώθησε τα γερμανικά συμφέροντα, η ίδια η χώρα της τώρα παραπαίει.
Διπλή κρίση: Οικονομική και πολιτική
Η Γερμανία βρίσκεται σε οικονομική ύφεση, αλλά και σε πολιτική αστάθεια. Μετά την αποχώρηση της Μέρκελ, το πολιτικό σκηνικό δεν έχει βρει σταθερότητα, ενώ η άνοδος ακραίων φωνών υποδηλώνει την απογοήτευση των πολιτών. Η έλλειψη στρατηγικής για την Ευρώπη και η εμμονή στην εσωστρέφεια τώρα επιστρέφουν σαν μπούμερανγκ, αποδεικνύοντας πως η ηγεσία δεν είναι μόνο θέμα διαχείρισης αλλά και οράματος. Από τα διδάγματα του Αριστοτέλη θα έλεγα, «ο ηγέτης που δεν κοιτά το κοινό καλό, καταστρέφει και τη δική του επιτυχία».
The post Τσίπρας-Μέρκελ: Η Τέχνη της… κωλοτούμπας και το όραμα της κοντόφθαλμης πολιτικής appeared first on Newpost.gr.