Οι προανακριτικές επιτροπές στη Βουλή σπάνια φτάνουν στην αλήθεια. Λειτουργούν περισσότερο ως πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης παρά ως πραγματικός μηχανισμός απόδοσης ευθυνών. Η αντιπολίτευση, που τώρα φωνάζει, γνωρίζει πολύ καλά ότι σε κάθε τέτοια διαδικασία το κάθε κόμμα καταλήγει να γράφει το δικό του πόρισμα, υπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες και όχι την ουσία της υπόθεσης. Άλλωστε, το πρόσφατο παράδειγμα με τη δημιουργία κόμματος στη Βουλή – που ένωσε κάτω από την ίδια στέγη όσους μέχρι χθες εμφανίζονταν ως πολιτικά ετερόκλητοι – αποδεικνύει ότι το μόνο που ενδιαφέρει είναι το κομματικό συμφέρον και όχι η ουσιαστική διερεύνηση ευθυνών.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της επίσης δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ουσία της υπόθεσης, αλλά για το πώς θα διαχειριστεί τις πολιτικές εντυπώσεις. Έτσι, αντί για μια προανακριτική επιτροπή που θα έδινε στα κόμματα την ευκαιρία να παίξουν το δικό τους αφήγημα, η υπόθεση Τριαντόπουλου οδηγείται απευθείας στο Δικαστικό Συμβούλιο. Και εδώ είναι το παράδοξο: η αντιπολίτευση διαμαρτύρεται για κάτι που στην πραγματικότητα προσφέρει μεγαλύτερη θεσμική διαφάνεια και αντικειμενικότητα απ’ ό,τι η ίδια θα μπορούσε να διασφαλίσει μέσω μιας κομματικά ελεγχόμενης επιτροπής της Βουλής.
Αν ήθελε η πλειοψηφία να προστατεύσει τον Τριαντόπουλο, θα μπορούσε απλώς να αποφύγει οποιαδήποτε δίωξη μέσω της Βουλής. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστικό Συμβούλιο, όπου δεν έχει κανέναν έλεγχο επί της διαδικασίας. Αντιθέτως, η δικαστική διερεύνηση που θα ακολουθήσει είναι πολύ πιο σοβαρή και αξιόπιστη από μια πολιτική επιτροπή, αφού τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου προκύπτουν από κλήρωση και αποτελούνται από ανώτατους δικαστικούς: τρεις αρεοπαγίτες, δύο συμβούλους επικρατείας, έναν τακτικό και έναν αναπληρωματικό εισαγγελέα από τον Άρειο Πάγο. Αυτοί θα αποφασίσουν αν υπάρχει βάση για να προχωρήσει η υπόθεση, μακριά από πολιτικές πιέσεις και κομματικά παιχνίδια.
Προτιμάμε Δικαστικούς ή Βουλευτές;
Αντί να κρίνεται από μια προανακριτική επιτροπή με κομματικές σκοπιμότητες, θα κριθεί από δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι:
Επιλέγονται με κλήρωση, χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις.
Αποτελούνται από Αρεοπαγίτες και Συμβούλους Επικρατείας.
Έχουν την εμπειρία και τη θεσμική ανεξαρτησία για να κάνουν σωστή έρευνα.
Η ανάκριση θα γίνει από αρεοπαγίτη, όχι από πολιτικούς που δεν ξέρουν καν τη διαδικασία.
Ο ανακριτής θα συλλέξει στοιχεία, θα εξετάσει μάρτυρες, θα αναλύσει έγγραφα και, αν χρειαστεί, θα διευρύνει την έρευνα με νέα πρόσωπα. Δεν είναι κομματικό πανηγύρι, είναι δικαστική διαδικασία.
Αν προκύψουν ευθύνες για άλλους, θα διερευνηθούν!
Το δικαστικό συμβούλιο δεν σταματά στην υπόθεση Τριαντόπουλου. Αν βρεθούν στοιχεία για άλλα πρόσωπα ή νέες αξιόποινες πράξεις, η Βουλή θα ενημερωθεί και η έρευνα θα επεκταθεί.
Ποιος φοβάται τη Δικαιοσύνη;
Όταν μια υπόθεση περνάει από ανώτατους δικαστικούς και όχι από πολιτικούς, γιατί κάποιοι αντιδρούν; Εκτός αν το πρόβλημα είναι πως δεν μπορούν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι…
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις κορώνες και εστιάσουμε στο να βγει η αλήθεια, όχι δική μας ή δική τούς. Οι αποφάσεις δεν θα βγουν με βάση μικροκομματικές ισορροπίες, ούτε αν φορέσουν κάποιοι «γουνάκια» στις πλατείες αλλά από εκείνους που γνωρίζουν και εφαρμόζουν τον νόμο.
The post Τριαντόπουλος: Όταν η αντιπολίτευση αντιδρά… τα «γουνάκια» στις πλατείες και οι σκευωρίες στη Βουλή appeared first on Newpost.gr.