Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μείωση τιμών σε 2.000 κωδικούς προϊόντων, όμως πίσω από τον τίτλο κρύβεται η πραγματικότητα: ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ διαθέτει 45.000 με 50.000 κωδικούς. Δηλαδή, οι μειώσεις αφορούν λιγότερο από το 5% των προϊόντων στα ράφια. Και αυτό, αν εφαρμοστούν στην πράξη, γιατί συχνά η τιμή «πέφτει» στη μία ετικέτα και «ανεβαίνει» στη διπλανή.
Πρόκειται για ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα περισσότερο παρά για ουσιαστικό μέτρο. Οι πολίτες δεν ψωνίζουν με δελτία Τύπου αλλά με μισθούς, που κατά μέσο όρο δεν ξεπερνούν τα 1.100 ευρώ, την ώρα που τα βασικά είδη έχουν αυξηθεί 25%-30% τα τελευταία δύο χρόνια. Ένα προϊόν που από τα 2 ευρώ έφτασε στα 2,60 και τώρα «πέφτει» στα 2,45 δεν συνιστά μείωση, αλλά κοροϊδία με απόδειξη. Από το 2021, τα τρόφιμα έχουν ακριβύνει κατά 33%, ενώ οι εξαγγελθείσες μειώσεις φτάνουν μόλις το 5%-10%.
Επομένως, επιστρέφουμε στο χθεσινό ράφι, όχι στο προ κρίσης καλάθι. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι κωδικοί, είναι η αγοραστική δύναμη. Όταν τέσσερα στα δέκα νοικοκυριά κόβουν από τα βασικά, το να παρουσιάζεις ως επιτυχία τις μειώσεις σε 2.000 προϊόντα μοιάζει με γιατρό που πανηγυρίζει γιατί έριξε τον πυρετό από 40 σε 39. Οι τιμές δεν πέφτουν με συνεντεύξεις, αλλά με έλεγχο, φορολογική δικαιοσύνη και πραγματικό ανταγωνισμό. Μέχρι τότε, η «μείωση τιμών» θα παραμένει μια ωραία ιστορία για το βραδινό δελτίο ειδήσεων.
The post Το «success story» της ακρίβειας: 2.000 κωδικοί, 50.000 τιμές και το… άδειο πορτοφόλι appeared first on Newpost.gr.