The good news:
Αν γίνει η Κρήτη ανεξάρτητο κράτος, ο Ανδρουλάκης είναι ήδη πρωθυπουργός και το ΠΑΣΟΚ βγάζει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
The bad news:
Λίγο δύσκολο ως προοπτική, όσο κι αν στο νησί κυκλοφορούν ουκ ολίγες σημαίες και δαχτυλίδια με το “μοναχικό” αστέρι.
Τούτων λεχθέντων, πάμε στη δεύτερη Κυριακή των πράσινων εσωκομματικών εκλογών με φαβορί των νυν πρόεδρο του κόμματος και αουτσάιντερ τον δήμαρχο της Αθήνας. Αλλά δεν ξέρεις με αυτούς τους σατανάδες τους πασόκους τι θα σου προκύψει στη διαδρομή, είναι μάγοι οι άνθρωποι στα ντίλια πίσω απ’ τις κουίντες και στα μαχαιρώματα που μοιάζουν με θωπείες. Άσε που ο κύριος Χάρης όλο αγκομαχάει, όλο υποφέρει, όλο δεν τραβάει και στο τέλος πάντοτε βρίσκει έναν τρόπο να τρουπώνει και να αναδεικνύεται. Ρώτησε ο Ατζούν για την περίπτωσή του, καθώς ετοιμάζει νέο κύκλο Survivor με διάσημους…
Μπατ ενηγουέη που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη, αυτό που ουσιαστικά μετράει μετά από την χτεσινή αναμέτρηση είναι μια διπλή εικόνα. Όπως παλιά βλέπαμε σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά τη ζωγραφιά, στη μία μεριά ο ευτυχής “πωλών τοις μετρητοίς” και στην άλλη ο απελπισμένος “πωλών επί πιστώσει”, κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα. Εκ δεξιών εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ να πουλάει κυβερνησιμότητα και εξ ευωνύμων ο ΣΥΡΙΖΑ να πουλάει σκορποχώρι. Τι σκορποχώρι, δηλαδή, κεραμιδαριό που λέγανε και οι παλαιότεροι, αντάρα κακιά, να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και να ρωτάνε το Θεοχαρόπουλο τι θα γίνει με την πάρτη τους. Το Θεοχαρόπουλο ρε φίλε…
Να επιστρέψω, όμως, στο ΠΑΣΟΚ, που στην κρίσιμη ώρα αντί να βγούνε τα κουμπούρια βγήκανε τα τριαντάφυλλα. Εντάξει, αναμένω ολίγη ξινίλα εντός των προσεχών ημερών από Διαμαντοπούλου μεριά (συμβαίνουν αυτά, άμα έχεις γεννηθεί σε ορυχείο!), αλλά ο Γερουλάνος που είναι το πραγματικά κρίσιμο μέγεθος (και έχει γεννηθεί στα Ανάκτορα!) δίδαξε πολιτικό πολιτισμό. Θα μπορούσε να στριτζώσει, θα μπορούσε να μανουριάσει, θα μπορούσε να κατεβάσει μούτρα, αλλά διάλεξε τον high road και βγήκε μπροστά για την ενότητα του κόμματος. Έξυπνη κίνηση, δεν ξέρω αν το σκέφτηκε ο ίδιος ή το πρότειναν οι σύμβουλοί του, αλλά τι διαφορά έχει εν τέλει; Ο προχώ πολιτικός κρίνεται και από την επιλογή των ανθρώπων στο στενό του περιβάλλον, έτσι δεν είναι Αλέξη μου;
Ας πάμε, ωστόσο, στα φρέσκα, μιας και στο ΠΑΣΟΚ πάντα υπάρχουν φρέσκα, είναι το κόμμα που δεν κοιμάται ποτέ. Έχουμε δεύτερο γύρο την ερχόμενη Κυριακή και για να δούμε αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες τι θα ζητήσουν και τι θα λάβουν η γαλάζια γενιά (συγγνώμη, η Διαμαντοπούλου) και ο Γερουλάνος για να κατευθύνουν τους ψηφοφόρους τους προς τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο. Η πρώτη πήρε ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσοστό, αλλά όλοι και όλες ξέρουμε ποιοι και ποιες την ψήφισαν και δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι θα τον ξανακάνουν τον κόπο μιας και μισούν εξίσου τον Ανδρουλάκη και τον Δούκα. Άρα, δεν παίζει και πολλή μπαλίτσα. Ο δεύτερος, όμως, παίζει και παραπαίζει και δεν είμαι σίγουρος ότι θα αρκεστεί σε ρόλο Νέστωρος, ενώ δεν έχει κλείσει ακόμη τα εξήντα. Οπότε αναμένουμε ενδείξεις εκ μέρους του (είπαμε, οι πασόκοι δεν είναι κορόιδα σαν τους Συριζαίους να διαπραγματεύονται δημοσίως) και ανανεώνουμε το απόθεμα ποπ κορν. Ναι, ο Νικόλας είναι φαβορί αναμφισβήτητα, αλλά με αυτόν τον διάολο τον Χάρη (δήμαρχο Αθήνας και όχι Αττικής, παρεμπιπτόντως) ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι θα σου ξημερώσει!
The post Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό (sort of…) appeared first on Newpost.gr.