Η «Επιχείρηση Rising Lion» δεν είναι απλώς μια στρατιωτική επιχείρηση. Είναι μια αλλαγή δόγματος. Το Ισραήλ εγκαταλείπει τη λογική της άμυνας και της αποτροπής και εισέρχεται στην εποχή του στρατηγικού αιφνιδιασμού και της προληπτικής επίθεσης, με στόχο όχι τις «θυγατρικές» (Χαμάς, Χεζμπολάχ), αλλά το μητρικό κέντρο ισχύος του σιιτικού τόξου: την Τεχεράνη.
Στο επίκεντρο δεν βρίσκεται μόνο η απειλή των πυρηνικών. Βρίσκεται η πολιτική και υπαρξιακή επιβίωση του ισραηλινού κράτους, όπως την αντιλαμβάνεται ο Νετανιάχου: «Χωρίς Ιράν, υπάρχει Ισραήλ. Με Ιράν πυρηνικό, υπάρχει μόνο χρόνος». Και γι’ αυτό ο χρόνος τώρα επιταχύνεται βίαια.
Η αλυσίδα των συνεπειών: γεωπολιτικά και ενεργειακά ρίχτερ
Το ερώτημα δεν είναι πια αν θα υπάρξει απάντηση, αλλά πού και πώς. Το Ιράν, με περιορισμένες άμεσες στρατιωτικές δυνατότητες, μπορεί να αναζητήσει τη στρατηγική αντιστάθμιση σε τρεις άξονες:
Ιράκ: ενδεχόμενη επιχείρηση εντός του ιρακινού εδάφους, με στόχο τις αμερικανικές βάσεις ή φυλάκια.
Περσικός Κόλπος: ναυτικό σαμποτάζ ή επιθέσεις σε δεξαμενόπλοια, με στόχο το κλείσιμο ή τον έλεγχο του Στενού του Ορμούζ.
Μακροπρόθεσμη πίεση στο εσωτερικό του Ισραήλ μέσω πυραυλικών επιθέσεων από τη Χεζμπολάχ ή ακόμα και ομάδες-πυρήνες εντός του ισραηλινού εδάφους.
Ελλάδα: στο σταυροδρόμι μεταξύ Μέσης Ανατολής και Δύσης
Η Ελλάδα δεν εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο Ισραήλ–Ιράν, αλλά οι συνέπειες είναι εδώ, τώρα και συγκεκριμένες:
Ενεργειακή Ανασφάλεια
Αν το Ιράν επιχειρήσει χτύπημα στον Περσικό Κόλπο, τότε οι τιμές του πετρελαίου μπορεί να εκτοξευτούν. Η Ελλάδα ως εισαγωγέας ενέργειας (και ήδη με πληγωμένη οικονομία από ενεργειακές κρίσεις) θα επηρεαστεί άμεσα.
Η στρατηγική επιλογή της Ελλάδας να γίνει ενεργειακό hub της Ανατολικής Μεσογείου, μέσα από LNG και αγωγούς, αποκτά επιπλέον σημασία αλλά και ρίσκο.
Γεωπολιτική Αστάθεια στη Μεσόγειο
Αν το Ισραήλ συνεχίσει επιθέσεις και αν το Ιράν επιχειρήσει αντίποινα μέσω σύρων ή λιβανικών παρακλαδιών, ολόκληρη η Ανατολική Μεσόγειος μπαίνει σε κλοιό αποσταθεροποίησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ και με αναβαθμισμένες αμυντικές σχέσεις με το Ισραήλ, βρίσκεται πιο κοντά σε μια ζώνη πιθανών προκλήσεων.
Προσφυγικό – Ανθρωπιστικές Ροές
Ένας νέος πόλεμος στη Μέση Ανατολή σημαίνει και νέο κύμα προσφύγων. Η Ελλάδα θα βρεθεί ξανά στην πρώτη γραμμή υποδοχής, ειδικά αν οι δρόμοι μέσω Τουρκίας ενεργοποιηθούν.
Η Αθήνα θα πιεστεί να πάρει θέση και μέτρα, καθώς η Ε.Ε. πιθανότατα θα ενεργοποιήσει μηχανισμούς συντονισμού.
Διπλωματική Πρόκληση
Η παραδοσιακά φιλοϊσραηλινή στάση της Ελλάδας πρέπει να εξισορροπηθεί με την ανάγκη αποφυγής εμπλοκής σε περιφερειακές συγκρούσεις.
Η ελληνική διπλωματία θα κληθεί να διατηρήσει ισορροπίες με τις αραβικές χώρες, ειδικά με την Αίγυπτο και την Ιορδανία, που επίσης βλέπουν με ανησυχία τις κινήσεις του Τελ Αβίβ.
Η Ελλάδα ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καλείται να αναλάβει ρόλο θεματοφύλακα του διεθνούς δικαίου – όχι υπερασπιστή προληπτικών πολέμων. Σε μια περίοδο που το Ισραήλ εφαρμόζει στρατηγική πρώτου πλήγματος, αγνοώντας τις παραινέσεις ακόμη και της Ουάσινγκτον, η άνευ όρων ταύτιση της ελληνικής διπλωματίας με το Τελ Αβίβ εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Η συμμετοχή σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, οι δηλώσεις άκριτης στήριξης και η αποσιώπηση της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα, δημιουργούν την εικόνα μιας χώρας που δεν έχει «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», αλλά μονόπλευρη ευθυγράμμιση – και μάλιστα σε μια από τις πιο εύφλεκτες γωνιές του πλανήτη.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργεί ως «μελό συμπρωταγωνιστής» ενός δράματος που δεν γράφει το σενάριό της. Ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, οφείλει να ενσαρκώσει τη φωνή της αποκλιμάκωσης, του διαλόγου και του διεθνούς δικαίου. Κάθε άλλη στάση την εκθέτει, όχι μόνο απέναντι στον αραβικό κόσμο – από τον οποίο προσδοκά ενεργειακές και γεωπολιτικές συνεργασίες – αλλά και απέναντι στις ίδιες τις υποχρεώσεις της ως κράτους-μέλους της ΕΕ και του ΟΗΕ. Η Μέση Ανατολή χρειάζεται γέφυρες, όχι φλογοβόλα. Και η Ελλάδα δεν πρέπει να παραμείνει ούτε αθόρυβη, ούτε δεδομένη.
Η Μέση Ανατολή αλλάζει. Η Ελλάδα πρέπει να διαλέξει θέση – ή να δημιουργήσει τη δική της
Η «Επιχείρηση Rising Lion» δεν είναι μόνο μια πολεμική ενέργεια. Είναι στρατηγικό μήνυμα: το Ισραήλ δεν θα περιμένει πλέον επιθέσεις – θα προλαβαίνει τις απειλές. Αν το Ιράν αντιδράσει, οι αλυσίδες της γεωπολιτικής αντίδρασης θα φτάσουν μέχρι τη Μεσόγειο.
Η Ελλάδα, παγιδευμένη ανάμεσα σε συμμαχίες, εξαρτήσεις και περιφερειακές φιλοδοξίες, πρέπει να κινηθεί προληπτικά και μεθοδικά – πριν ο «Λέων που Υψώνεται» μετατραπεί σε σεισμό που ταρακουνήσει τις ισορροπίες και στο δικό μας έδαφος.
The post Το Ισραήλ αλλάζει στρατηγική: Από την άμυνα στην επίθεση- Η «Επιχείρηση Rising Lion» και ο «σεισμικός αντίκτυπος» στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο appeared first on Newpost.gr.