Τώρα που έκατσε κάπως ο κουρνιαχτός και σβήσανε οι προβολείς, άντε να δούμε δυο τρία πραγματάκια με μια πιο ψύχραιμη ματιά.
Και πάω κατευθείαν στο ψητό του τίτλου, για να μην παρεξηγιόμαστε.
Αλήθειες να λέμε παιδιά, να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Αν δεν υπήρχε η μετανάστευση και ακόμη περισσότερο αν δεν υπήρχε η λελογισμένη ανοχή στη μετανάστευση, όχι χάλκινο μετάλλιο δεν θα βλέπαμε στο πανευρωπαϊκό του μπάσκετ αλλά ούτε στην οκτάδα δεν θα μπαίναμε.
Καθίστε και μετρήστε:
* Γιάννης Αντετοκούνμπο, γεννημένος στην Ελλάδα από Νιγηριανούς γονείς.
* Κώστας Αντετοκούνμπο, γεννημένος στην Ελλάδα από Νιγηριανούς γονείς.
* Θανάσης Αντετοκούνμπο, γεννημένος στην Ελλάδα από Νιγηριανούς γονείς.
* Αλέξανδρος Σαμοντούρωφ, γεννημένος στην Ελλάδα από Γεωργιανούς γονείς.
* Τάϊλερ Ντόρσεϊ, Αμερικανός υπήκοος, απόγονος Έλληνα μετανάστη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πέντε στους δώδεκα δηλαδή, πιο υψηλό ποσοστό δεν νομίζω ότι καταγράφηκε σε καμιά απ’ τις ομάδες του τουρνουά.
Με τον Θάνο Πλεύρη να βράζει φασόλια, μιας και ολίγες ώρες μετά απ’ το κατόρθωμα (ναι, κατόρθωμα!) της εθνικής, ξανάρχισαν οι μαζικές ροές από Λιβύη…
Όπως ξανάρχισαν και οι απειλές του υπουργού Μετανάστευσης ότι σιγά και που έρχονται τίποτα δεν θα καταφέρουν, κατευθείαν μπουζού θα τους πάμε, ήλιο θ’ ακούνε και ήλιο δεν θα βλέπουνε.
Ενώ πριν από κάτι μερούλες μας διαβεβαίωνε το κυβερνητικό επιτελείο ότι πάει τελείωσε η μεταναστευτική έφοδος από το Νότο, τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε με τον Χαφτάρ, με τον γιό του Χαφτάρ έστω, το τέλειο ντιλ πετύχαμε, κορόιδα τους πιάσαμε, μας προσκυνάνε, άλλοι σαν εμάς δεν υπάρχουν.
Μόνο που ξέχασαν να ενημερώσουν το πόπολο ότι:
“Την προηγούμενη Παρασκευή το βράδυ αποχώρησαν από τα όρια των χωρικών υδάτων της Λιβύης οι δύο φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού που βρίσκονταν στο σημειο επί 2,5 μήνες. Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα δύο πλοία, που διέθεταν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να εντοπίζουν τις βάρκες από τη Λιβύη και να ενημερώνουν τις Αρχές, επέστρεψαν στο ναύσταθμο, ενώ δεν υπάρχει ενημέρωση για το εάν και πότε σχεδιάζεται να επιστρέψουν.
Στην περιοχή παραμένει μόνο ένα πλοίο γενικής υποστήριξης, το οποίο, όμως, δεν διαθέτει τον τεχνικό εξοπλισμό των φρεγατών”.
Η συνάδελφος Τάνια Γεωργοπούλου τα έγραψε τα ανωτέρω στην “Καθημερινή“, δεν τα διαδίδουν τίποτε κονσερβοκουτάδες στα σόσιαλ.
Και πολύ λογικό το βλέπω ότι επέστρεψαν στο ναύσταθμο μετά από δυόμιση μήνες οι φρεγάτες, η δουλεια τους δεν είναι να “ενημερώνουν τις Αρχές”, η δουλειά τους είναι να φυλάσσουν τα σύνορα της χώρας από εισβολείς.
Ένοπλους εισβολείς, όχι θύματα των διακινητών και των εμφυλίων που υποδαυλίζουν οι κατά τ’ άλλα “σύμμαχοί” μας Δυτικοί…
Μιας και έγραψα, πάντως, για την “Καθημερινή”, οφείλω να επισημάνω και το εύστοχο σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη, που έδειχνε Έλληνες ενστόλους να υποδέχονται βάρκα με μετανάστες και πρόσφυγες και να τους περνάνε από μεζούρα, λέγοντας:
“1,89… ο Πλεύρης είπε ότι πάνω από 2,08 τους κρατάμε”!
Εν τω μεταξύ ο συγχωρεμένος ο μπαμπάς Αντετοκούνμπο δεν ήταν κάνα θηρίο κι όσο για τη μαμά Βερόνικα, ως τη μέση των παιδιών της φτάνει ίσα ίσα.
Άντε ύστερα εσύ να κάνεις πρόβλεψη ότι θα βγει θεώρατο το τέκνο, ότι θα διαθέτει ταλέντο άφθονο και ήθος αδαμάντινο και ότι μια μέρα θα τραγουδήσει τον ύμνο και θα σηκώσει ψηλά στον ιστό τη σημαία της πατρίδας!
Της πατρίδας που την αγαπάει σα μάνα του, παρότι ουκ ολίγες φορές του συμπεριφέρθηκε σαν μητριά…
The post Το χάλκινο μετάλλιο του μπάσκετ και του μετανάστη… appeared first on Newpost.gr.