Αν η πολιτική ήταν θέατρο, ο Αλέξης Τσίπρας μόλις ανέβασε μια παράσταση που συνδυάζει Χουντίνι (εξαφάνιση ευθυνών), ζαχαρωτό storytelling και λίγη λάμψη από Τάκη Ζαχαράτο – μόνο που ο δεύτερος γεμίζει θέατρα με sold out, ενώ ο πρώτος γέμισε την αίθουσα με… τα φαντάσματα του παλιού ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αυτό είναι το πρώτο μεγάλο παράδοξο: ο άνθρωπος που διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται σήμερα ως “αναγεννητής” της δημοκρατικής παράταξης. Ο Τσίπρας μιλά για «επανίδρυση», «νέα μεταπολίτευση» και «Big Bang», λες και δεν ήταν ο ίδιος που, με παρασκηνιακές κινήσεις, εσωτερικές εκκαθαρίσεις, προσωπικές στρατηγικές και ανορθόδοξες επιλογές προσώπων, οδήγησε το κόμμα σε διάσπαση, κατάρρευση και 4%.
Αν κάποιος έριξε τη βόμβα, είναι δύσκολο να πείσει ότι ήρθε τώρα να σώσει το κτίριο.
Το σκηνικό: παλιές κασέτες σε νέο κουτί
Η εικόνα στο θέατρο ήταν αποκαλυπτική. Ένα γερασμένο κοινό, τα απομεινάρια του «36,34%» , στελέχη που ο ίδιος ο Τσίπρας περιθωριοποίησε, διέγραψε ή απαξίωσε:
Παππάς, Αχτσιόγλου, Τζουμάκας, Μπίστης, Λιάνης… σαν reunion σχολείου για όσους κάποτε είχαν ρόλο και τώρα ανασύρονται από το αρχείο.
Κι όμως, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, στον εξώστη. Όχι στην πρώτη σειρά. Όχι δίπλα στον αρχηγό.
Στον εξώστη.
Αυτό και μόνο αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ποιος κάνει το κάστινγκ και ποιο “κόμμα” έχει στο μυαλό του ο Τσίπρας: όχι του Φάμελλου, όχι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα δικό του προσωπικό σχήμα με παλιές φιγούρες που υπόσχεται ως “νέο υλικό”.
Το περιεχόμενο: μεγάλα λόγια, μικρή μνήμη
Το αφήγημα του Τσίπρα πατάει σε μια δοκιμασμένη συνταγή: πολλή ηθική, πολλή δημοκρατία, πολλή καταγγελία – σχεδόν καθόλου αυτοκριτική.
Ομιλεί για «σοκ εντιμότητας», ενώ η περίοδος της διακυβέρνησής του είχε:
• Novartis-παρακράτος-σχέσεις με επιχειρηματικά κέντρα,
• το Μακεδονικό που διέλυσε την κοινωνική συνοχή,
• το “καταργούμε το μνημόνιο με ένα άρθρο” που κατέληξε στο 3ο και πιο βαρύ,
• το “θα σκίσουμε τα μνημόνια” που κατέληξε στο “θα εφαρμόσουμε καλύτερα από τους άλλους”.
Κι όμως: δηλώνει «υπερήφανος». Όχι απλώς αμετανόητος – υπερήφανος.
Όταν κάποιος καυχιέται για τη διακυβέρνηση που οδήγησε ανθρώπους από τους 17 στους 29 φόρους, δύσκολα μπορεί να μιλά για “σοκ δημοκρατίας”.
Το Μάτι που δεν βλέπει ο Τσίπρας: η τραγωδία που καίει το αφήγημά του
Η ομιλία του Τσίπρα απέφυγε —όπως πάντα— το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της διακυβέρνησής του: το Μάτι. Μια τραγωδία που δεν ήταν “φυσικό φαινόμενο”, αλλά πολιτική και επιχειρησιακή κατάρρευση. Εκεί όπου χάθηκαν 102 άνθρωποι, την ώρα που η τότε κυβέρνηση διαβεβαίωνε πως «όλα λειτουργούν» και μιλούσε για… οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού, αντί για ανάληψη ευθύνης. Με πρόχειρες ενημερώσεις, καθυστερημένες εκκενώσεις, μηδενικό συντονισμό, στρατηγικές επικοινωνίας αντί για στρατηγική διάσωσης, και ένα επιτελικό χάος που σφράγισε την τραγωδία. Το Μάτι παραμένει η πληγή που ο Τσίπρας δεν άνοιξε ποτέ πραγματικά, γιατί ξέρει ότι εκεί καταρρέει κάθε αφήγημα περί «εντιμότερης κυβέρνησης». Είναι η στιγμή που το “ηθικό πλεονέκτημα” κάηκε — μαζί με την αξιοπιστία του.
Το παράλληλο σύμπαν των διακηρύξεων
Ο Τσίπρας μιλά για «νέο πατριωτισμό», «αναγέννηση», «ολιστικό σχέδιο», «ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις», «επανίδρυση» και «Big Bang».
Μόνο που:
Όλα αυτά τα υποσχόταν ήδη από το 2012 έως το 2015. Και από το 2019. Και από το 2023. Και τώρα – για ακόμη μια φορά.
Στην πραγματικότητα, αναπαράγει την ίδια λογική που οδήγησε τη χώρα, το κόμμα του και τον ίδιο στο σημείο που βρίσκονται σήμερα: ένα άδειο περιτύλιγμα “ελπίδας” χωρίς νέο πολιτικό προσωπικό, χωρίς νέο σχέδιο, χωρίς νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
Όταν το μοναδικό νέο στοιχείο είναι… το βιβλίο, τότε έχουμε πρόβλημα.
Το κοινό: δεν αλλάζει η Ελλάδα με standing ovation των 60+
Ανάμεσα σε όλα αυτά, η μεγάλη απουσία ήταν εμφανής: νέοι άνθρωποι.
Ούτε 30άρηδες, ούτε στελέχη που γεννήθηκαν μετά το 1990, ούτε εκπρόσωποι μιας νέας κοινωνικής δυναμικής.
Με παλιούς συντρόφους, παλιές συνταγές και παλαιά υλικά, ο Τσίπρας υπόσχεται Big Bang.
Μόνο που αυτό που είδαμε έμοιαζε περισσότερο με Big Bang Theory – rerun.
Τελική εικόνα: Διχαστής μεταμφιεσμένος σε επανιδρυτή
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να επιστρέψει ως “σωτήρας” ενός χώρου που ο ίδιος τραυμάτισε, αποπροσανατόλισε και τελικά διέσπασε.
Δεν είναι ο άνθρωπος που έρχεται να ενώσει. Είναι ο άνθρωπος που γύρισε για να ξαναπαίξει τον ρόλο που έχασε – με μια αίθουσα γεμάτη πρόσωπα από το χθες, και τον Πρόεδρο του κόμματος… στον εξώστη.
Αν αυτό είναι επανίδρυση, τότε ο Χουντίνι θα τον χειροκροτούσε.
Γιατί μόνο ως πολιτικό τρικ μπορεί να περιγραφεί.
Κι όπως σε όλες τις παραστάσεις:
άλλο το θέαμα, άλλο η πραγματικότητα.
The post «Το Big Bang του Χουντίνι» – Πώς ο Τσίπρας εμφανίζει ως “νέο” τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ που ο ίδιος διέλυσε appeared first on Newpost.gr.