Άντε παιδιά απογειωνόμαστε, που θα λέγανε και οι Europe στο αλήστου μνήμης Final Countdown.
Με καύσιμα έξτρα πρίμα γκουντ, όλες τις χάντρες και τα καθρεφτάκια του κόσμου ετούτου.
Μπορεί και του άλλου, του αόρατου!
Πριν, ωστόσο, καταφύγω στις συμβουλές του Παΐσιου και στις προφητείες του Πατροκοσμά, θα ήθελα να σημειώσω ότι σε χωριό κάτω των 1.500 κατοίκων για ένα σπίτι νορμάλ και όχι ανάκτορο, κάνα κατοστάρι το χρόνο είναι ο ΕΝΦΙΑ, μη νομίζετε ότι θα ξυπνήσει μια μέρα ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος και ο συνταξιούχος που έχει αποσυρθεί στη γενέθλια γη και θα ανακαλύψει φισκαρισμένη την πορτοφόλα, τρέχα μάνα στην αντιπροσωπεία της Maserati να παραγγείλεις το τελευταίο μοντέλο.
Γιατί τη Ferrari τη μαγάρισε ο ΟΠΕΚΕΠΕ…
Όσο για τους πιτσιρικάδες κάτω των 25 ετών που θα δούνε μηδενική φορολογία, τι να σας πω, με τις part time δουλειές όπου απασχολούνται ένα σκασμό λεφτά πληρώνουν στο δημόσιο όταν έρχεται η ώρα της δήλωσης.
Από την δική τους την πέτσα είναι που πληρώνονται πρόωρα οι δανειστές και έχουν τρελαθεί στο ρέψιμο τα τελευταία τρία έτη, ανάσα δεν μπορούν να πάρουν.
Ένα νερό παιδιά, ένα νερό!
Μη μιλήσω και για τους γονείς των δύο τέκνων που θα κονομήσουν ένα ολόκληρο πενηντάρικο το μήνα με τις νέες “ελαφρύνσεις”, οι μισοί ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για Μόντε Κάρλο και οι άλλοι μισοί για Μακάο, τους περιμένουν οι σάλες οι πριβέ για να δοκιμάσουν τις τύχες τους…
Αυτά συμβαίνουν όταν την κυβέρνηση την πιάνει το κιμπαριλίκι και δεν μπορεί να κρατηθεί και μοιράζει χρήμα στον κοσμάκη, αλιμούρα που λέγαμε εκεί στο χωματόδρομο που μεγάλωσα εγώ, στο συνοικισμό Αλώνια των Τρικάλων.
Αλλά νταξ μπρο μου, δεν είναι εκεί το ζήτημα.
Το ζήτημα είναι ότι πάμε για ένα καινούριο παραγωγικό μοντέλο που επιτέλους θα εγκαινιάσει την Ελλάδα 2.0, αυτή τη χώρα που επρόκειτο να ηγηθεί της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως (αθάνατε Οικονόμου!) αλλά ο βρωμιάρης ο Πούτιν μπούκαρε στην Ουκρανία και καθυστέρησε το θαύμα.
Απλώς το καθυστέρησε, γιατί τη χώρα της χαράς και της φαιδράς πορτοκαλέας δεν γίνεται να τη μπλοκάρεις για πολύ καιρό, από στιγμή σε στιγμή κάνει reboot και ξαναγίνεται σαν πρώτα αντρειωμένη…
Αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, λοιπόν.
Να τρώει ο Πισσαρίδης και να μη χορταίνει, του παιδιού να μη δίνει ούτε ψίχουλο.
Σωστό και μπροσθόβαρο, αφού δεν δουλεύει πλέον το σημερινό το σύστημα του κρατικού καπιταλισμού, να προχωρήσουμε σε κάτι φρέσκο, σε κάτι λαχταριστό.
Να παράγουμε, ας πούμε, λευκές συσκευές, όπως ΙΖΟΛΑ ένα πράγμα, να πλημμυρίσουμε τις αγορές με ψυγεία, πλυντήρια, κουζίνες και κομπιούτερ, γιατί όχι, και κινητά και λάπτοπ και τηλεοράσεις, τρέμε Κινέζε, τρέμε Τούρκε, τρέμε Ινδέ.
Δε θες;
Δε σ’ αρέσει;
Δε γουστάρεις;
Μάλιστα, έχω εναλλακτική, θα σαλτάρουμε την υφήλιο όλη με ινοβέσιο τρελό σε κάθε είδους λογισμικό, εμάς θα προσκυνάνε οι πάντες, όχι τα κορόιδα τα Αμερικανάκια και τα Κορεατάκια και τα Κινεζάκια (πάλι αυτοί;) που ένα φτιάχνουν και τρία χαλνάνε.
Θα μεγαλουργήσουμε…
Κι όταν το τελευταίο γκαρσόνι κοιτάξει στα μάτια τον τελευταίο λαντζέρη και τον ρωτήσει αλά Πάτρικ Ογκουνσότο “πωτς γκένεν και φαλίραμε;”, δεν θα βρουν κανέναν και καμιά να τους προσφέρουν μισή έστω απάντηση.
Γιατί οι υπεύθυνοι και οι υπεύθυνες θα το έχουν σκάσει από καιρό και θα γελάνε, θα ξεκαρδίζονται με τα χάλια μας…
Υ.Γ. 1: Μην περιμένετε ν’ ακούσετε λέξη για την ακρίβεια. Γιατί η ακρίβεια δεν τιγκάρει απλώς τα ταμεία του κράτους, κάνοντας ευτυχισμένους τους δανειστές. Η ακρίβεια διορίζει κιόλας, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, η ακρίβεια διορίζει κιόλας!
Υ.Γ. 2: Όσο για το ΕΣΥ, ας το αφήσουμε καλύτερα. Με πέτσινες στατιστικές δεν βάφονται αυγά, λυπούμαι πάρα πολύ…
The post The final countdown (χορτάσαμε λεφτά στη ΔΕΘ…) appeared first on Newpost.gr.