Ο τίτλος ανήκει στον Άκη Πάνου και η συνέχεια στον Γιώργο Σεφέρη.
Αυτός είναι ο πλούτος της ελληνικής κουλτούρας, αυτή είναι η κληρονομιά που μας κρατάει άγρυπνους.
Παραφράζοντας, λοιπόν, τον ποιητή, θα γράψω ότι:
This is the day, gentlemen!
Αυτή είναι η μέρα αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, δεν έχει άλλη, σήμερα είναι, τώρα ή ποτέ, στις πλατείες και στους δρόμους σήμερα ή στον καναπέ φορέβα.
Αγκαλιά με τους φόβους και τους πανικούς…
Αλλά μιας και το ξεκίνησα με την τέχνη, θα το συνεχίσω έτσι.
Θα πάω σε μια ταινία που αγαπώ πολύ, παρόλα τα ελαττώματά της.
Στο “Κάθε Κυριακή” του Όλιβερ Στόουν, όπου είναι σιμά κοντά στο τέλος του φιλμ ο προπονητής του αμερικάνικου φούτμπολ Αλ Πατσίνο και βγάζει λόγο στα αποδυτήρια και λέει στους απογοητευμένους παίκτες του ότι άλλο δεν έχει παιδιά, “ή θα θεραπευτούμε ως ομάδα ή θα μας πάρει ο διάολος”.
Αντιστοίχως και με την πατρίδα μας, σήμερα στα συλλαλητήρια:
Ή θα θεραπευτούμε ως κοινωνία ή θα μας πάει τσάρκα ο βελζεβούλης!
Γι’ αυτό κατεβαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες, σε δεκάδες, σε εκατοντάδες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Μια τελετή ίασης είναι, μια απόδραση από τη νόσο, ένα φάρμακο για το σαράκι της αδικίας που μας τρώει τα σωθικά χρόνια τώρα.
Μια απόπειρα δικαίωσης για τις 57 ψυχές που σαν τα πουλιά πέταξαν μακριά μας.
Δεν είναι ουρανομήκεις οι κραυγές μας, γιατί χαιρόμαστε που βρέθηκε σε δύσκολη θέση η κυβέρνηση.
Είναι για να τις ακούσουν τα χαμένα αγόρια μας και τα κορίτσια μας ψηλά στον ουρανό και να νιώσουν ότι δεν τα ξέχασε κανείς και καμιά.
Να τους δείξουμε ότι είμαστε εδώ, όλοι μαζί και όλες μαζί, στον αγώνα της μνήμης και στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή.
Γι’ αυτό πλημμυρίζουμε σήμερα τους δρόμους και τις πλατείες, όχι διότι είμαστε υποχείρια ξένων δυνάμεων και θέλουμε να αποσταθεροποιήσουμε το γκουβέρνο.
Ποιος το σκέφτηκε αλήθεια, για να το σερβίρει στις κάμερες;
Ποιος κόπανος το σκέφτηκε αλήθεια, για να το σερβίρει στις κάμερες;
Ποιος γελοίος το σκέφτηκε αλήθεια, για να το σερβίρει στις κάμερες;
Τόσο έξυπνο ήταν, ώστε πριν λαλήσει καν το κοκόρι έσπευσαν να το μαζέψουν και να το κρύψουν στη ναφθαλίνη μαζί με το επιτελικό κράτος.
Το κράτος το πρόστυχο, που μπάζει από παντού, σαν την παράγκα του Καραγκιόζη…
Κι έχεις και τα κάθε είδους αφρόψαρα να δηλώνουν ότι δεν θα κατεβούν στα συλλαλητήρια για να αποφύγουν τα αρνητικά σημαινόμενα.
Παρόλες, παρόλες, παρόλες “όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει” έλεγε η μικρασιάτισα η γιαγιά μου.
Κι ένα άλλο που μου είχε μάθει:
“Σε ξένο κώλο, εκατό καμτσικιές”!
Σύρε Καρυστιανού να βρεις το δίκιο σου, σύρε Πλακιά να βρεις το δίκιο σου, σύρε Βλάχο να βρεις το δίκιο σου, συρέτε εσείς οι μανάδες, οι πατεράδες, τ’ αδέρφια, οι θειάδες και οι θειοί, τα ξαδέρφια, οι αγάπες μικρές και μεγάλες να κλάψετε και να φωνάξετε, να σηκώσετε ψηλά την ασπίδα κόντρα στην ξεφτίλα, γιατί οι σώφρονες…
Οι σώφρονες την πέταξαν στις λάσπες, μαζί με την ένοχη συνείδησή τους.
The post Τέμπη: Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα appeared first on Newpost.gr.