Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973 δεν ξεκίνησε ως οργανωμένο σχέδιο ανατροπής της χούντας· ήταν όμως η πρώτη μαζική, αυθόρμητη και ανοιχτή αμφισβήτηση του καθεστώτος μέσα στην ίδια την καρδιά της Αθήνας. Φοιτητές, εργάτες, πολίτες βγήκαν στον δρόμο ζητώντας “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”, σε μια περίοδο όπου η δικτατορία επιχειρούσε να εμφανίσει εικόνα «φιλελευθεροποίησης».
Το τανκ που έριξε την πύλη και το αιματηρό ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου αποκάλυψαν διεθνώς το πραγματικό πρόσωπο της χούντας. Παρότι η εξέγερση δεν έριξε τη δικτατορία από μόνη της, δημιούργησε τρεις κρίσιμες συνέπειες:
Διέλυσε το αφήγημα ότι η χούντα “ειρηνεύει” τη χώρα.
Επιτάχυνε την εσωτερική διάσπαση στο στρατιωτικό καθεστώς, που οδήγησε λίγους μήνες αργότερα στην κυπριακή τραγωδία και τελικά στην κατάρρευσή του.
Έγινε ηθικό και πολιτικό σημείο αναφοράς για την επόμενη μέρα της Μεταπολίτευσης.
Γιατί όμως, 51 χρόνια μετά, ακόμη συζητάμε “αν έριξε τη χούντα”;
Γιατί το Πολυτεχνείο δεν είναι μόνο ιστορικό γεγονός· είναι πολιτικό σύμβολο.
Η Αριστερά το βλέπει ως κορυφαία στιγμή λαϊκής αντίστασης.
Η Κεντροδεξιά συχνά τονίζει ότι η δικτατορία κατέρρευσε τεχνικά μετά την εισβολή στην Κύπρο.
Η άκρα δεξιά επιχειρεί διαχρονικά να το αποδυναμώσει ως “μύθο”, για να ξαναγράψει πολιτικά την ιστορία.
Το αποτέλεσμα;
Κάθε επέτειος γίνεται πεδίο ταυτότητας: ποιος ερμηνεύει την ιστορία και γιατί.
Γιατί δημιουργεί εντάσεις ακόμη και σήμερα;
Γιατί οι πληγές της δικτατορίας δεν έχουν πλήρως κλείσει.
Γιατί το Πολυτεχνείο αγγίζει θέματα εξουσίας: στρατός, λαός, δημοκρατία.
Γιατί είναι η μοναδική ελληνική επέτειος που συνδέει άμεσα τη μνήμη με την πολιτική αντιπαράθεση του σήμερα.
Και γιατί οι νέες γενιές αναζητούν ξανά νόημα σε λέξεις όπως «ελευθερία», «δικαιώματα», «βία», «κατάχρηση εξουσίας».
Το Πολυτεχνείο δεν έριξε μόνο μια πύλη. Άνοιξε μια συζήτηση που –52 χρόνια μετά– συνεχίζει να καθορίζει τι χώρα θέλουμε να είμαστε.
The post Πολυτεχνείο: Τι ήταν, τι δεν ήταν, και γιατί ακόμη “καίει” appeared first on Newpost.gr.