Θλίψη στον πολιτικό κόσμο και την ελληνική κοινωνία σκόρπισε η είδηση του θανάτου της Σύλβας Ακρίτα, η οποία απεβίωσε σε ηλικία 97 ετών. Πρόκειται για μια εμβληματική μορφή του κεντρώου και σοσιαλιστικού χώρου, η οποία άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στους αντιδικτατορικούς αγώνες όσο και στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Η Σύλβα Ακρίτα, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1928, υπήρξε σύζυγος του σπουδαίου πολιτικού και διανοούμενου, Λουκή Ακρίτα. Kόρη τους, η γνωστή δημοσιογράφος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Έλενα Ακρίτα.
Η ίδια επέλεξε να αποχαιρετήσει τη μητέρα της με λιτότητα και βαθιά συγκίνηση. Σε ανάρτησή της, η Έλενα Ακρίτα έγραψε το δικό της στερνό αντίο: «Καλή αντάμωση μανούλα».
Από την Ένωση Κέντρου στα μπουντρούμια της Χούντας
Η πολιτική διαδρομή της εκλιπούσας υπήρξε μυθιστορηματική. Μετά την απώλεια του συζύγου της, Λουκή, η Σύλβα Ακρίτα αποφασίζει να βγει στην πρώτη γραμμή. Στις εκλογές του 1967, λίγο πριν τον «γύψο», κατέρχεται ως υποψήφια με την Ένωση Κέντρου, αποτελώντας τη μοναδική γυναίκα υποψήφια του κόμματος σε ολόκληρη την επικράτεια.
Η επιβολή της δικτατορίας δεν έκαμψε το φρόνημά της. Από τους πρώτους κιόλας μήνες του καθεστώτος, εντάχθηκε δυναμικά στην αντίσταση, οργανώνοντας τη δράση της μέσα από τις τάξεις του Πατριωτικού Μετώπου. Η αντιστασιακή της δράση την έβαλε στο στόχαστρο της Χούντας, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να οδηγηθεί στο στρατοδικείο. Εκεί, το καθεστώς την καταδίκασε ως ηγετικό στέλεχος της αντίστασης, επιβάλλοντάς της ποινή κάθειρξης δέκα ετών.
Η ιστορική πρωτιά στο ΠΑΣΟΚ
Το 1974, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ενώ εξελέγη και για πρώτη φορά βουλευτής Β’ Αθήνας με το ψηφοδέλτιο του Κινήματος. Το 1984, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουλίου 1989, η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ την εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του υπουργείου Πολιτισμού.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1989, εξελέγη μέλος (αναπληρωτής γραμματέας) του προεδρείου της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και στις 29 Νοεμβρίου στη ψηφοφορία που έγινε από τη ΚΟ του ΠΑΣΟΚ που προέκυψε από τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, επανεξελέγη μέλος του προεδρείου της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1989, ως μέλος του προεδρείου της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, ορίστηκε επικεφαλής του Τομέα Κοινωνικών Υποθέσεων με αρμοδιότητα στα υπουργεία Υγείας-Πρόνοιας, Εργασίας και Μεταφορών.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά την 1η Νοεμβρίου δεν κατάφερε να εκλεγεί μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, αν και υποδείχθηκε από τον πρόεδρο του κόμματος, Ανδρέα Παπανδρέου.
Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Διετέλεσε υφυπουργός Υγείας Πρόνοιας & Κοιν. Ασφαλίσεων από τις 31 Οκτωβρίου 1986 έως τις 22 Ιουνίου 1988.
Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές 17/11/1974, 18/10/1981, 02/06/1985, 18/06/1989, 05/11/1989, 08/04/1990 και 10/10/1993 .