Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται σε μια δύσκολη αλλά κρίσιμη φάση — τη φάση που ξεχωρίζει τον πολιτικό διαχειριστή από τον πραγματικό ηγέτη. Οι «γκρίνιες» για τα κολλημένα ποσοστά είναι θεμιτές, όμως η εύκολη κριτική δεν κερδίζει εκλογές. Αν κάτι απέδειξε η ιστορία του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι τα κόμματα δεν αναγεννιούνται με νούμερα δημοσκοπήσεων, αλλά με καθαρές στρατηγικές και συλλογικό όραμα.
Ο Ανδρουλάκης έχει καταφέρει να κρατήσει ενωμένο ένα κόμμα με βαθιές πληγές, να σταθεί θεσμικά, να επαναφέρει στο τραπέζι τη σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση και να διαμορφώσει μια ταυτότητα ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας σε μια εποχή πολιτικού λαϊκισμού. Αυτά δεν είναι λίγα.
Όμως, για να πάει παρακάτω, χρειάζεται το επόμενο βήμα: τόλμη. Να σπάσει τον φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας, να επανασυνδεθεί με την κοινωνία όχι με όρους «παλιάς φρουράς», αλλά με νέα πρόσωπα, νέα γλώσσα και καθαρές προτάσεις για τη μεσαία τάξη, τη στέγη, τους νέους. Και, κυρίως, να κοιτάξει στα μάτια τους πολίτες με αυτοπεποίθηση, όχι με απολογητική διάθεση.
Όσο για τα στελέχη του, πριν ψάξουν «αν φταίει ο πρόεδρος», ας κοιταχτούν για λίγο στον καθρέφτη. Γιατί ένα κόμμα δεν ανεβαίνει όταν απλώς αλλάζει αρχηγό, αλλά όταν αλλάζει νοοτροπία. Αν ο Ανδρουλάκης επιμείνει στη σοβαρότητα, τη θεσμικότητα και το μέτρο — και τα συνδυάσει με πιο θαρραλέα πολιτική αφήγηση — τότε η προοπτική ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει ξανά πραγματικό σχέδιο, όχι νοσταλγία. Και οι στελαχάρες που αμφισβητούν ας κάνουν έναν απολογισμό για τη δική τους προσφορά στο… ταμείο του ΠΑΣΟΚ.
ΥΓ Υπάρχουν και κάτι στελέχη που θυμίζουν τους ποδοσφαιριστές εκείνους που μόλις ακούσουν ότι «τους κοιτάει μεγάλη ομάδα», αρχίζουν να φυλάνε τα πόδια τους μην τυχόν και τραυματιστούν πριν τη μεταγραφή. Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για μπάλα, αλλά για πολιτική καριέρα — και η μπάλα δεν είναι στρογγυλή, είναι η καρέκλα. Κάπως έτσι λειτουργούν και οι εκκολαπτόμενοι «αρχηγοί»: δεν μπαίνουν ποτέ δυνατά στη φάση, δεν σηκώνουν τη φανέλα του κόμματος στις δύσκολες στιγμές, απλώς περιμένουν να δουν αν ο τερματοφύλακας θα φάει γκολ για να χειροκροτήσουν τη… σωστή στιγμή. Και κάπου εκεί, στις κερκίδες της εσωκομματικής αρένας, άλλοι τρίβουν τα χέρια τους για το στραβοπάτημα. Διότι στην πολιτική —όπως και στο ποδόσφαιρο— οι περισσότεροι δεν ψάχνουν το γκολ. Ψάχνουν την ευκαιρία να σου πάρουν τη θέση στην ενδεκάδα.
The post ΠΑΣΟΚ: Ώρα να κοιταχτούν όλοι στον καθρέφτη — όχι μόνο ο Ανδρουλάκης appeared first on Newpost.gr.