Στο βιβλίο του «Ιθάκη», ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει την κυνική στάση του Βλαντιμίρ Πούτιν απέναντι στην Ελλάδα, κατά την κρίσιμη συνάντησή τους τον Ιούνιο του 2015. Την ώρα που η χώρα βρισκόταν στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης και αναζητούσε απεγνωσμένα εναλλακτικές πηγές ρευστότητας, ο Έλληνας Πρωθυπουργός ζήτησε από τη ρωσική πλευρά την αγορά εντόκων γραμματίων ύψους 200-300 εκατομμυρίων ευρώ. Η απάντηση του Πούτιν, όπως περιγράφει ο Τσίπρας στο βιβλίο του, δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Προτιμούσε, του είπε ο Πούτιν, να τα δώσει σε ένα ορφανοτροφείο, διότι αν τα έδινε στην Ελλάδα «θα ήταν σαν να τα πετούσε σε έναν σκουπιδοτενεκέ».
Η φράση αυτή δεν αποτέλεσε απλώς μια διπλωματική αγένεια, ήταν μια ξεκάθαρη δήλωση πολιτικής αντίληψης. Η Ρωσία δεν επρόκειτο να εμπλακεί ουσιαστικά στη διάσωση ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν αυτό δεν εξυπηρετούσε άμεσα τα δικά της γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η προειδοποίηση του Δημήτρη Χριστόφια
Λίγο καιρό πριν από τη συνάντηση Τσίπρα – Πούτιν, ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας είχε βιώσει την ίδια ψυχρή πραγματικότητα. Σε συνέντευξή του το 2016 στον ΣΚΑΪ, αποκάλυψε ότι είχε ζητήσει επανειλημμένα από τον Ρώσο Πρόεδρο δάνειο 5 έως 7 δισεκατομμυρίων ευρώ, με στόχο την οικονομική διάσωση της Κύπρου κατά την κρίση. Ο αείμνηστος πρόεδρος, περιέγραψε ακόμη και προσωπικές του εκκλήσεις προς τον Πούτιν, επισημαίνοντας ότι χωρίς ρωσική στήριξη, η κυβέρνησή του θα αναγκαζόταν να λάβει μέτρα ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα για τα οποία είχε αγωνιστεί. Του υποσχέθηκε μάλιστα ότι «τα επόμενα 50 χρόνια οι Κύπριοι θα ευλογούν τη Ρωσία». Ωστόσο, η απάντηση της Μόσχας υπήρξε αρνητική.
Ο Χριστόφιας δεν έκρυψε την πικρία του, εκτιμώντας ότι η Ρωσία έσφαλε στρατηγικά, καθώς προτίμησε να μη δυσαρεστήσει τις Βρυξέλλες λόγω οικονομικών της συμφερόντων. Κατά την άποψή του, αυτή η στάση οδήγησε τελικά στη σημερινή βαθιά κρίση των σχέσεων Ρωσίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, με επίκεντρο την Ουκρανία και τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Μόσχα.
«Να προσέχεις» – Η παρακαταθήκη προς τον Τσίπρα
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας έγινε Πρωθυπουργός και επισκέφθηκε την Κύπρο, ο Δημήτρης Χριστόφιας φρόντισε να του μεταφέρει την προσωπική του εμπειρία. Σε συνάντηση περίπου 40 λεπτών, τον προειδοποίησε ευθέως για τη στάση του Πούτιν και για τα όρια της ρωσικής «φιλίας». «Εγώ τα πέρασα αυτά και κατά τη γνώμη μου είναι δουλειά δική σου τι θα κάνεις, αλλά να προσέχεις», του είπε, αποτυπώνοντας με λιτότητα μια πολιτική σοφία που είχε ήδη πληρωθεί με απογοήτευση και διάψευση προσδοκιών.
Το απόσπασμα από το βιβλίο το Τσίπρα που γράφει για τον Πούτιν:
«Το απόγευμα της ομιλίας μου στο Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης [σσ: 19 Ιουνίου 2015] συναντήθηκα με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Αυτή η δεύτερη προσωπική μας συνάντηση υπήρξε πραγματικά σημαντική εμπειρία. Ήμασταν στην αίθουσα μόνο οι δυο μας. Χωρίς τους συμβούλους μας. Κρατήσαμε μόνυο έναν μεταφραστή. Αφού του περιέγραψα τις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης και μου είπε πόσο γενναία ήταν η μάχη που έδινα, περάσαμε στα πιο δύσκολα. Του ανέπτυξα την κατάσταση και τις σκέψεις μου. Ότι αυτό που επεδίωκα ήταν μια έντιμη συμφωνία με τους εταίρους και είχα ήδη κάνει αρκετά βήματα προς τα πίσω για να την πετύχω. Δεν ήμουν όμως διατεθειμένος και να αφήσω τη χώρα μου στις διαθέσεις των δανειστών. Θα επέμενα ώς το τέλος στην προσπάθεια να βρεθεί ένας έντιμος συμβιβασμός, αλλά μετά από εβδομάδες βασανιστικών διαπραγματεύσεων είχα αρχίσει πια να αμφιβάλλω για τις προθέσεις τους. Ήθελα λοιπόν να ξέρω πού πατάω. Να μου πει [σσ: ο Βλαντίμιρ Πούτιν, στον Αλέξη Τσίπρα] καθαρά ποια ήταν η θέση της Ρωσίας. Και ποια θα ήταν αν, παρά τις δικές μας προσπάθειες, οι διαπραγματεύσεις κατέληγαν σε ναυάγιο. Τι σήμαινε το γεγονός ότι ακόμα και μια συμβολική επένδυση 200-300 εκατομμυρίων σε έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου, η Ρωσία την αρνήθηκε. Η απάντηση του ήταν όχι απλώς ειλικρινής, αλλά θα έλεγα ωμή. Θα προτιμούσε, μου είπε, εκείνα τα χρήματα που ζητήσαμε να τα έδινε σε ένα ορφανοτροφείο, διότι, αν τα έδινε στην Ελλάδα, θα ήταν σαν να τα πετούσε σε έναν σκουπιδοτενεκέ. Γιατί η Ελλάδα ήταν μια χώρα χρεοκοπημένη και δεν θα σωζόταν με 300 εκατομμύρια ευρώ. Είχε ανάγκη από 300 δισ. και όχι από 300 εκατομμύρια. Η Ρωσία, συνέχισε, είναι μια πλούσια χώρα, αλλά όχι τόσο πλούσια ώστε να μπορεί να ξεπληρώσει το χρέος της Ελλάδας. Εντέλει, κατέληξε, πως θα έπρεπε να φτάσω σε μια Συμφωνία με τους εταίρους μας. «Να τα βρεις με τη Μέρκελ», μου είπε απλά και καθαρά.
Μου εξήγησε ύστερα, μετά από μικρή σιωπή που έδειξε ότι σκεφτόταν τα λόγια του. «Κοίταξε», είπε, «θέλω να έχω με την Ελλάδα και ειδικά με τη δική σας Κυβέρνηση μια πολύ καλή σχέση. Αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να σου ομολογήσω ότι και με τη Μέρκελ έχω επίσης μια πολύ καλή σχέση. Η Γερμανία είναι μια χώρα με την οποία διατηρούμε ανέκαθεν μια πολύ στενή σχέση, έχουμε αυτή τη στιγμή δύο αγωγούς που μεταφέρουν εκεί φυσικό αέριο. Έχουμε κοινά συμφέροντα. Θέλω να έχω εξαιρετικές σχέσεις με την Ελλάδα και πιστεύω ότι μαζί σας θα κάνουμε πολύ σημαντικά βήματα, και αυτή τη σχέση θα πρέπει να την ενισχύσουμε. Αλλά η Ελλάδα, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, ανήκει σε μια άλλη σφαίρα επιρροής».
«Εννοείς το ΝΑΤΟ;» τον διέκοψα. «Ναι, ανήκει στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βρίσκεται στη γερμανική σφαίρα επιρροής».
Ήταν ξεκάθαρος και αφοπλιστικά ειλικρινής. Του ξεκαθάρισα πως κι εγώ από την πλευρά μου επεδίωκα τη σύσφιγξη των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία. «Αντιλαμβάνομαι», του απάντησα, «ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει σε συμμαχίες του δυτικού κόσμου, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, αλλά από την άλλη μπορεί να συνομιλεί με όλους. Να έχει καλές σχέσεις με πολλές χώρες στην Ανατολή και στον Παγκόσμιο Νότο και όχι μόνο με χώρες της Δύσης και του Βορρά. Και εντέλει να ακολουθεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική».
The post Όταν ο Χριστόφιας προειδοποίησε τον Τσίπρα να μην εμπιστευθεί τον Πούτιν appeared first on Newpost.gr.