Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να έχει πειστεί πως αν αλλάξει λεξιλόγιο, θα αλλάξει και παρελθόν. Μιλά για «παλιά διαβατήρια» που δεν περνούν στη «νέα εποχή», λες και δεν ήταν εκείνος που τα σφράγισε. Εκείνος που κυβέρνησε, που υπέγραψε μνημόνια, που γέμισε το πολιτικό τοπίο με κυνισμό και αλαζονεία. Τώρα, ξαφνικά, ανακαλύπτει ότι όλα αυτά είναι… «παλιά εποχή».
Η αποστασιοποίησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο αποκαλεί ψυχρά «μια σχέση ζωής που έκλεισε», θυμίζει περισσότερο πρώην που πετάει τη φωτογραφία από το πορτοφόλι. Μόνο που εδώ μιλάμε για ένα κόμμα που του έδωσε εξουσία, ασυλία και υπόσταση. Και τώρα το αντιμετωπίζει σαν βάρος.
Όταν δηλώνει ότι «δεν έχει σημασία πόσο αριστερά τοποθετούμε τον εαυτό μας», αποκαλύπτει αυτό που πάντα υπήρχε πίσω από τη ρητορική του: την πλήρη ιδεολογική κενότητα. Για τον Τσίπρα η πολιτική δεν είναι αξίες, είναι εργαλείο. Μια πλατφόρμα για να ανέβει ξανά στη σκηνή, με νέο όνομα, νέα αφίσα και το ίδιο παλιό βλέμμα στην εξουσία.
Μόνο που όσο κι αν προσπαθεί να σβήσει το χθες, το δακτυλικό του αποτύπωμα είναι παντού: στις αυταπάτες του 2015, στα capital controls, στην τοξικότητα που άφησε πίσω του.
Το «παλιό διαβατήριο» που δεν περνά στη νέα εποχή δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ — είναι το δικό του. Και όσο κι αν το καταχωνιάζει στο συρτάρι, η σφραγίδα γράφει καθαρά: Ακυρώθηκε λόγω υποκρισίας.
The post Ο Τσίπρας που θέλει να ξεχάσει τον Τσίπρα appeared first on Newpost.gr.