Αφού τελείωσε το σήριαλ ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε καινούργιο: ΝΔ- Σαμαράς. Ποτέ δεν θα πλήξουμε, δηλαδή. Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για καρέκλες της Κουμουνδούρου, αλλά για το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Και γιατί όχι για την πολιτική σταθερότητα της χώρας.
Αν υποθέσουμε ότι η Κυβέρνηση της ΝΔ πέφτει. Είναι κάποιο άλλο κόμμα στο σημερινό κατακερματισμένο και ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα έτοιμο να κυβερνήσει;
Το ΠΑΣΟΚ τώρα φαίνεται να ανακάμπτει και προσπαθεί να επαναπροσδιοριστεί ιδεολογικά και πολιτικά ώστε να ελπίζει ότι μπορεί να ξαναγίνει κυβερνώσα παράταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αποδρομή. Κατά συνέπεια η πτώση της Κυβέρνησης σε μια τέτοια συγκυρία δεν είναι περισσότερο επικίνδυνο από το να συνεχίσει να κυβερνά;
Πώς λοιπόν ωφελείται η πατρίδα από μια τέτοια πολιτική πράξη του Αντώνη Σαμαρά;
Δεν ωφελείται.
Είναι ο ίδιος ο κύριος Σαμαράς που για χάρη της ιδεοληψίας του το 1993 πρόδωσε το κόμμα του. Είναι ο ίδιος που έζησε σαν αναχωρητής επί σειρά ετών στη πολιτική έρημο που αυτός είχε επιλέξει.
Τότε κάτι λίγοι τον ακολούθησαν. Χάθηκαν μαζί του οι περισσότεροι. Όπως ήταν αναμενόμενο κάποιοι επέστρεψαν στο «μαντρί» με τον φόβο του…λύκου.
Δεν είναι ακόμα γνωστό αν και τώρα θα υπάρξουν αφελείς ή ανόητοι να τον ακολουθήσουν.
Άρα διακυβεύεται υπόσταση της ίδιας της κυβέρνησης μιας και είναι γνωστό ότι ο Σαμαράς επηρεάζει κάποιους βουλευτές.
Επομένως, τι θα γίνει; Θα κινηθούν μαζί με νέο κόμμα που θα ρίξει την κυβέρνηση, θα καταψηφίσουν τον Προϋπολογισμό με συνέπεια την πτώση της κυβέρνησης; Θα κάνει δικό του κόμμα ο Σαμαράς; Θα βρίσκεται στο περιθώριο και θα περιμένει να πάρει εκδίκηση αργότερα από τον Μητσοτάκη, στηρίζοντας ανοιχτά π.χ. την Λατινοπούλου, όπως θρυλείται ότι έκανε στις Ευρωεκλογές;
Μετά την αποστασία του 1993 και αρκετά Χρόνια αργότερα ο Κώστας Καραμανλής τον αποκατέστησε. Και το έπραξε παρά τις πολλές και έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος.
Αλλά τελικά και αυτόν δεν τον εκτίμησε.
Εκείνη τη νύχτα του 2009 όπου η ΝΔ έχανε τις εκλογές. Τότε σε αυτή τη δύσκολη ώρα οι δικοί του
άνθρωποι γύριζαν σαν τα όρνεα πάνω από το «πτώμα» του ηττημένου Πρωθυπουργού ανάμεσα στους ορόφους και τους διαδρόμους της Ρηγίλλης. Είναι οι ίδιοι που λίγο αργότερα ζήτησαν τη διαγραφή του Κώστα Καραμανλή.
Οι νεοδημοκράτες ωστόσο τον συγχώρεσαν και τον έκαναν αρχηγό και Πρωθυπουργό. Τον συγχώρεσαν ναι. Δεν ξέχασαν όμως. Και τώρα οι μνήμες εμφανίζονται σαν μια ασπρόμαυρη ταινία χωρίς μοντάζ.
Και νάτος πάλι σήμερα. Εμφανίζεται για να επιβεβαιώσει τη γνωστή ιστορία με τον σκορπιό και τον βάτραχο που κάθονται στην όχθη του ποταμού. Ο σκορπιός παρακαλεί τον βάτραχο να τον πάρει στην πλάτη του και να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο βάτραχος αντιδρά. «Μα εσύ είσαι επικίνδυνος μπορεί να με δαγκώσεις και να πεθάνω» λέει στον σκορπιός. «Όχι. Δεν μπορώ να το κάνω. Αφού θα με έχεις στην πλάτη σου θα πνίγω και γω» απαντάει.
Ο βάτραχος πείθεται τελικά. Την ώρα που βρίσκονται στη μέση του ποταμού ο σκορπιός δαγκώνει τον βάτραχο. «Γιατί το έκανες; Θα πνιγούμε και οι δυο» και ο σκορπιός απαντάει: «Αυτή είναι η φύση μου»!!!
The post Ο Σαμαράς, ο βάτραχος και ο σκορπιός appeared first on Newpost.gr.