Είναι πλέον ξεκάθαρο: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πεθάνει πολιτικά. Τα πρόσφατα γεγονότα που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές πολιτικές συνθήκες, στην ΚΕ, απλώς επιβεβαιώνουν κάτι που παρατηρούμε εδώ και καιρό. Ο πρώην κυρίαρχος πόλος της Αριστεράς βρίσκεται σε φάση αποσύνθεσης, με τις φράξιες, την κομματική γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς εξουσίας να κυριαρχούν στην εσωτερική πολιτική του σκηνή. Οι αρχές της προοδευτικής πολιτικής και της ανανέωσης, που κάποτε αποτέλεσαν τα θεμέλια της πολιτικής του επιτυχίας, έχουν παραδοθεί στις εσωτερικές συγκρούσεις και στην ατομική επιδίωξη της εξουσίας.
Φράξιες και κομματίλα
Οι φράξιες δεν αποτελούν τη πραγματικότητα εντός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά το παρελθόν του. Αντί για τη συζήτηση επί των αρχών και των αξιών της Αριστεράς, οι πολιτικοί παίκτες φαίνεται να εστιάζουν στη διατήρηση των εσωτερικών τους μηχανισμών. Αυτό ενισχύει τον εσωκομματικό διχασμό, γεγονός που καταδικάζει το κόμμα να παραμείνει στάσιμο και ανίκανο να αναγεννηθεί. Η κομματική “καμαρίλα” υπονομεύει τις όποιες προσπάθειες για πραγματική μεταρρύθμιση, εστιάζοντας στην επιβίωση των φραξιών και των επιθυμιών των «Βαρόνων» και του Αλέξη Τσίπρα αντί στην πολιτική ουσία.
Το γεγονός ότι προοδευτικοί που μιλούν διαρκώς για διαφάνεια και δημοκρατία αντιτίθενται σε μια φανερή ψηφοφορία για την πρόταση μομφής, όπως συμβαίνει στη Βουλή, καταδεικνύει την αντίφαση. Η ψηφοφορία θα γίνει κρυφά, μακριά από τα βλέμματα των μελών, προδίδοντας ακριβώς τη διαφάνεια που ευαγγελίζεται η Αριστερά. Αυτή η προσέγγιση ενισχύει τον εκφυλισμό των πολιτικών αξιών του ΣΥΡΙΖΑ, προσδίδοντας μια αίσθηση πολιτικής υποκρισίας.
Πρόταση μομφής: Το κλειδί ή μια ψευδαίσθηση;
Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι πλέον αν θα περάσει η πρόταση μομφής κατά του Στέφανου Κασσελάκη. Αυτό αποτελεί ένα δευτερεύον ζήτημα. Η πραγματική πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αν μπορεί να αλλάξει ριζικά. Ακόμα και αν η πρόταση μομφής δεν περάσει, οι βαθύτερες αιτίες της εσωτερικής αποσύνθεσης παραμένουν. Οι φραξίες και οι μηχανισμοί ελέγχου έχουν ριζώσει τόσο βαθιά που το ίδιο το κόμμα μοιάζει ανίκανο να ανανεωθεί. Και πραγματικά όλοι αυτοί που καταφέρθηκαν όχι πολιτικά κατά του Κασσελάκη μπορούν να παραμείνουν σε αυτό κόμμα;
Η τελευταία τοποθέτηση της Όλγας Γεροβασίλη, που υπογραμμίζει την αναγκαιότητα ηθικών αξιών στην πολιτική, δείχνουν ότι οι εσωτερικές ρωγμές στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν βαθύνει. Το «γυαλί έχει ραγίσει», καθώς η πολιτική σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών αντιλήψεων γίνεται αναπόφευκτη. Οι επιθέσεις του Παύλου Πολάκη με ομοφοβικούς υπαινιγμούς επιδεινώνουν το κλίμα και θέτουν σοβαρά ερωτήματα για το πώς θα μπορέσει το κόμμα να προχωρήσει με ενότητα.
Η πρόταση μομφής, αν και σημαντική, δεν αγγίζει την ουσία της πολιτικής κρίσης του κόμματος. Οι αλλαγές που απαιτούνται είναι βαθύτερες, αφορούν τις ίδιες τις δομές και τη νοοτροπία του κόμματος, που έχει εγκλωβιστεί σε παρωχημένες λογικές εσωτερικής εξουσίας. Υπάρχει ανάγκη για μια σύγχρονη Αριστερά που σίγουρα δεν μπορούν να τη δημιουργήσουν οι πολέμιοι του Κασσελάκη γιατί οχυρώνονται και χρησιμοποιούν μεθόδους του παρελθόντος. Απλώς ζητάνε παράταση ενός παρακμιακού κομματικού μηχανισμού για να επιστρέψει ο σωτήρας Αλέξης Τσίπρας, δημιουργός του, για να του δώσει πνοή εξουσίας.
Η ανάγκη, όμως, είναι μια Σύγχρονη Αριστερά που θα δείξει τον δρόμο για την ανανέωση: μια προσέγγιση που απορρίπτει τους εσωτερικούς μηχανισμούς και θέτει τις πολιτικές αρχές και τη δημοκρατία των μελών στο επίκεντρο.
Μια Σύγχρονη Αριστερά ως διέξοδος
Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που πεθαίνει και πρεσβεύει το παλιό, μια Σύγχρονη Αριστερά μπορεί να είναι η μοναδική βιώσιμη διέξοδος για τον προοδευτικό πολιτικό χώρο στην Ελλάδα. Με έμφαση στη διαφάνεια, τη συμμετοχική δημοκρατία και την απόρριψη των παλαιών κομματικών μηχανισμών, μια Σύγχρονη Αριστερά που θα προτείνει ένα νέο μοντέλο πολιτικής ώστε προσελκύσει τους πολίτες που έχουν ήδη γυρίσει την πλάτη του στα κόμματα.
Να έχει την ικανότητά της να ενσωματώνει τη λαϊκή φωνή και να προχωρά σε μεταρρυθμίσεις βασισμένες στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, ώστε να δημιουργηθεί ένας δυναμικός πόλος για το μέλλον της ελληνικής Αριστεράς.
Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μόνο το κόμμα, αλλά και το μέλλον της Αριστεράς στην Ελλάδα. Το ζήτημα δεν είναι αν θα διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν θα μπορέσει να αναγεννηθεί μέσω μιας ουσιαστικής αλλαγής πορείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την υπάρχουσα του μορφή, έχει χάσει τον δρόμο του. Πρέπει να αλλάξει, με την εστίασή του στην πραγματική δημοκρατία και την εσωτερική ανανέωση, είναι η μοναδική οδός για μια βιώσιμη και προοδευτική πολιτική πορεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν αλλάξει ριζικά, θα παραμείνει εγκλωβισμένος στην αδράνεια των εσωτερικών του μηχανισμών, των βαρόνων και του μεσσιανισμού.
The post Ο πολιτικός θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση μομφής και η αναγκαιότητα για Σύγχρονη Αριστερά appeared first on Newpost.gr.