Δεν είναι ό,τι καλύτερο για έναν πρωθυπουργό όταν βρίσκεται στο εξωτερικό να δέχεται ερώτηση και μάλιστα από ξένο δημοσιογράφο για την ελευθερία του Τύπου στη χώρα του. Αυτήν την σε ζωντανή μετάδοση “δοκιμασία” υπέστη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας δίπλα του τον Γερμανό Καγκελάριο Μερτς κατά τη διαδικασία της συνέντευξης Τύπου που έδωσαν οι δύο ηγέτες μετά την επίσημη συνάντησή τους στο Βερολίνο.
Προσπάθησε να υποβαθμίσει τη χαμηλή σειρά κατάταξης της Ελλάδας αλλά και όσους βαθμολογούν αρνητικά τις επιδόσεις της-μίλησε για κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις- και κατέφυγε σε κάτι τετριμμένο τού τύπου πως είναι παράλογο η χώρα μας να εμφανίζεται κάτω από αφρικανικές χώρες…
Επέμεινε, επίσης ο πρωθυπουργός, ότι η Ελλάδα είναι μία Δημοκρατία που λειτουργεί καλά και επιστράτευσε στην αμήχανη απάντησή του το επιχείρημα πως “στην Ελλάδα μπορεί κανείς να πει και να γράψει ό,τι θέλει”.
Αυτή η απάντηση είναι ωστόσο και ο πυρήνας του προβλήματος “ελευθερία του Τύπου”. Διότι το να πει και να γράψει κανείς ό,τι θέλει, χωρίς μάλιστα να είναι δημοσιογράφος και χωρίς να εργάζεται σε έναν πιστοποιημένο δημοσιογραφικό οργανισμό, χωρίς ακόμη να υφίσταται κάποιες συνέπειες ή να υπόκειται σε στοιχειώδεις κανόνες, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του δημόσιου λόγου στη χώρα.
Η γαλάζια αποκαλούμενη “Ομάδα Αλήθειας”, ένας μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας που λειτουργεί εδώ και χρόνια υπό την σκέπη της Πειραιώς και του Μεγάρου Μαξίμου έχοντας αναλάβει την εργολαβία “εκτέλεσης” όσων λένε μια άλλη αλήθεια από τη δική τους, πιστοποιεί ακριβώς αυτό. Αν αυτό είναι το ζητούμενο για την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη τότε σίγουρα η κυβέρνηση δεν μπορεί να διακρίνει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους δημοσιολογούντες και τον Τύπο, ούτε τα όρια που καθορίζουν τους δημοσιογράφους και την ελευθερία τους.
Αυτό που κατάφερε η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια είναι να εξοντώσει οικονομικά όσους διατυπώνουν μία άλλη οπτική ασκώντας κριτική στα πεπραγμένα της, να τούς εμφανίσει ως trash εκπροσώπους του Τύπου και να τούς στερήσει πόρους ή πρόσβαση στην κρατική διαφήμιση. Αναγάγοντας συγχρόνως σε υπερήρωες όσους τη λιβανίζουν είτε είναι δημοσιογράφοι είτε στρατοί όπως τα “παιδιά χωρίς κουκούλες” της “Ομάδας Αλήθειας”. Επομένως ναι, στην Ελλάδα μπορεί κανείς να λέει και να γράφει ό,τι θέλει αρκεί αυτό να μην ενοχλεί τη σημερινή εξουσία.
Κατά τ’ άλλα, δεν θα ήθελε κανείς να βρεθεί στη θέση του Έλληνα πρωθυπουργού σήμερα. Όχι γιατί ο Μερτς προϊδέασε για συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και στην αγορά Eurofighter, ούτε γιατί θέλει να μάς στριμώξει στο μεταναστευτικό, αλλά γιατί όταν ο Καγκελάριος ρωτήθηκε αν κάτι τον εμπνέει από την Ελλάδα είπε ότι αυτό είναι το εξαήμερο εργασίας που καθιέρωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το λες και ψυχρολουσία…
The post Ο Μητσοτάκης, η ερώτηση-νάρκη και η «Ομάδα Αλήθειας» appeared first on Newpost.gr.