Υπάρχουν υπουργοί που κοιτάζονται στον καθρέφτη και βλέπουν δημόσιους λειτουργούς, και υπάρχουν κι εκείνοι που βλέπουν μικρούς επιθεωρητές καθεστώτος. Ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, δυστυχώς, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Γιατί μόνο έτσι εξηγείται η οργισμένη του επίθεση στα «Νέα» — σε μια εφημερίδα που έκανε απλώς αυτό που επιτάσσει το Σύνταγμα: να ελέγχει, να ρωτά, να αποκαλύπτει.
Αντί να σταθεί ψύχραιμος και να απαντήσει με τεχνικά δεδομένα για το αν υπάρχει ή όχι στατικό πρόβλημα στο Μοναστηράκι, προτίμησε το γνώριμο σενάριο: θεωρίες περί “συμφερόντων”, “προπαγάνδας” και “στρατηγικής απαξίωσης”. Μόνο που αυτά δεν είναι επιχειρήματα. Είναι φτηνά αντανακλαστικά εξουσίας, δείγματα μιας πολιτικής νοοτροπίας που βλέπει παντού εχθρούς — εκτός από τον πραγματικό: την ανικανότητα.
Κι αν κάτι έχει καταφέρει ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, είναι να μετατρέψει το Μετρό — αυτό το καμάρι της Αθήνας — σε δοκιμασία υπομονής. Καθυστερήσεις, τεχνικά προβλήματα, διοικητική σύγχυση. Και πάνω απ’ όλα, ένα ύφος εξουσίας που θυμίζει περισσότερο ανακριτή παρά πολιτικό.
Η επίθεση του Κυρανάκη στα «Νέα» δεν δείχνει πυγμή. Δείχνει ανασφάλεια. Γιατί όποιος δεν αντέχει την κριτική, δεν υπηρετεί τη δημοκρατία — την φοβάται. Κι όσο για τη “λογοδοσία”, ίσως κάποιος πρέπει να του θυμίσει πως σε μια δημοκρατία, ο Τύπος δεν είναι όχληση. Είναι ο καθρέφτης. Και κάποιοι απλώς δεν αντέχουν να κοιταχτούν μέσα του.
The post Ο Κυρανάκης, το σύμπλεγμα του… λογοκριτή και ο καθρέφτης του Τύπου appeared first on Newpost.gr.