Μια φορά το επισκέφθηκα το περιβόλι της Παναγίας.
Μια φορά πήγα πριν από σαράντα χρόνια, με το φίλο μου τον Αντώνη από το Φυσικό κι έναν άλλο τύπο που όσο και να σπάω το κεφάλι μου δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του.
Τέλος σαιζόν ήταν, λίγο πριν ανοίξει η εξεταστική, είχαμε περάσει πρώτα από Σαντορίνη (τότε ακόμη στη Σαντορίνη, επιτρεπόταν η παρουσία πλεμπαίων…) και ύστερα, όταν βρεθήκαμε στην καυτή Αθήνα του Αυγούστου, ετέθη το ζήτημα να πάμε να δροσιστούμε βορείως.
Και πήραμε το τραίνο για Θεσσαλονίκη (τότε ακόμη πέρναγες απ’ τα Τέμπη χωρίς να το πληρώσεις ακριβά…), πήραμε και το λεωφορείο για Πολύγυρο, τέλος πάντων κάπως φτάσαμε Ουρανούπολη, τσουπ στο καραβάκι για Δάφνη κι από εκεί Καρυές για το “διαμονητήριο”.
Νομίζω ότι εκείνη την εποχή σου έδινε δικαίωμα παραμονής δύο εβδομάδων, σήμερα δεν έχω ιδέα.
Και δεν υπάρχει περίπτωση να το γκουγκλάρω, ξεχάστε το!
Είχε μια συννεφιά όταν φτάσαμε, μια μούχλα, λίγο σαν Μεγάλη Παρασκευή.
Ιδανικός καιρός για περπάτημα πάντως, γιατί πως αλλιώς να έφτανες σε κάποια μονή όπου θα σε φιλοξενούσαν;
Πιο κοντινή απ’ όλες μας ερχόταν η Ιβήρων, τα πόδια στον ώμο, άντε πάμε.
Τροχάδην εγώ κι ο Αντώνης, αργά και βαριά ο τρίτος της παρέας, που είχε έρθει με την εντύπωση ότι θα τον κυκλοφορούσε το πάμπλικ σέρβις.
Δεν ξέρω τώρα τι γίνεται που άνοιξε ως και πολυτελές σούπερ μάρκετ (είπαμε, δεν γκουγκλάρω!), τότε, όμως, ή ποδαράτα πήγαινες ή δεν πήγαινες πουθενά.
Οπότε περάσαμε πρώτα από την Ιβήρων, όπου ξέρασα με τις “βασιλικές” φωτογραφίες στον θάλαμο υποδοχής επισκεπτών και ακολούθως από τη Σιμωνόπετρα, όπου το περιβάλλον ήταν σαφώς πιο πολιτισμένο. Μην ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη Μονή κανοναρχούσε τότε το κίνημα των Νεορθόδοξων και έπαιζε ρόλο πρωταγωνιστικό στις προσπάθειες για ριζοσπαστική ανανέωση της ελληνικής Εκκλησίας. Για να τους προκύψει ο Κυριάκος, απαγγέλων το “Πιστεύω” και το “Πάτερ Ημών”…
Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, από την αγιονορείτικη επίσκεψη πιο πολύ μου έμεινε το ανεπανάληπτο φυσικό πάρκο στη μνήμη, παρά οποιαδήποτε οσμή πνευματικότητας. Επαναστατημένο νιάτο γαρ, άσε που οι μοναχοί μας αντιμετώπιζαν με σχετική αδιαφορία. Ευγενή μεν, αλλά αδιαφορία από την αρχή ως το τέλος. Αν πιστέψει κανείς τους θρύλους της διεθνούς πολιτικής και του ρήαλ εστέητ (και τον Θέμο Κορνάρο, γιατί όχι;), είχαν και έχουν σοβαρότερα ζητήματα να τους απασχολήσουν, πολύ σοβαρότερα τουλάχιστον από μια παρέα τυχάρπαστων περιηγητών. Αυτά τα σοβαρότερα ζητήματα, που έπεισαν την κυβέρνηση των Αθηνών όχι μόνο να τιμήσει με πρωθυπουργική παρουσία το “Όρος” (έτσι σκέτο, άνευ “Αγίου”, το ονομάτιζαν οι Νεορθόδοξοι!), αλλά να σκάσει και εκατό μύρια cold cash για “οικονομική στήριξη των Μονών έως το 2030”.
Χώρια που είναι και η κάλπη, στη μέση…
Ε ναι παιδιά είναι και τα ψήφια των πιστών υπό διαπραγμάτευση, τα κουκιά που αποκτούν σαφώς μεγαλύτερη βαρύτητα όταν σε καρφώνει αλύπητα η σκανδαλάρα του ΟΠΕΚΕΠΕ και αιμορραγείς μοναδούλες πάνω εκεί που έβλεπες ανάκαμψη.
Στις περασμένες εκλογές, οι ντιρεκτίβες του Αγίου Όρους έμπασαν στη Βουλή τη Νίκη, που και τώρα ακόμη δεν λέει να πέσει κάτω από το 3 % στις μετρήσεις.
Γιατί να μην το λιγουρεύεται, δηλαδή, αυτό το ποσοστάκι η Νέα Δημοκρατία και γιατί να μην το ντιλάρει χαλαρά και αβασάνιστα;
Σάμπως δικά της είναι τα 100 μύρια που προσφέρθηκαν στις Μονές, σάμπως από τη δικιά της πορτοφόλα βγαίνουν;
Και μην ακούσω ότι οι μοναχοί θα πάρουν κατοσταρού, ενώ τα ΑΕΙ λαμβάνουν λιγότερα, πολύ λιγότερα.
Σόρυ παιδάκια, άμα καίγεσαι να κερδίσεις εκλογές γνωρίζεις πολύ καλά ότι παραπάνω από τους μισούς φοιτητές και τις μισές φοιτήτριες, όσο και να σκούξουν, τη μέρα της κάλπης θα πάνε εκδρομή.
Ενώ οι πιστοί, θ’ ακούσουν τις συμβουλές του πνευματικού τους και δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να μην βολτάρουν ως το παραβάν.
Ναι, αν ήθελες να κερδίσεις εκλογές, μάλλον τα ράσα θα καλόπιανες, θα τρατάριζες, θα επιδοτούσες και όχι τις τηβέννους…
The post Μια κατοσταρού για το Άγιο Όρος! appeared first on Newpost.gr.