Όποια κι αν είναι η τελική απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας φαίνεται ότι η πρόθεσή του να εξαντλήσει και τη δεύτερη τετραετία έχει “κλειδώσει” στους σχεδιασμούς του. Στα ελληνοτουρκικά για τα οποία είχε καλλιεργηθεί από το ίδιο το κυβερνητικό στρατόπεδο ένα κλίμα υπεραισιοδοξίας, σύμφωνα με τις δηλώσεις του όχι μόνο έπεσαν οι ταχύτητες του διαλόγου, αλλά συγχρόνως μπήκε φρένο στον όποιο άμεσο σχεδιασμό για προσφυγή στη Χάγη. Ως εκ τούτου θα ήταν απίθανο ο κ. Μητσοτάκης να επικαλεστεί εθνικούς λόγους για πρόωρη προσφυγή σε κάλπες ώστε να λάβει την λαϊκή εντολή για να προχωρήσει αρχικώς σε ένα συνυποσχετικό με την γείτονα κι ακολούθως στο Διεθνές Δικαστήριο.
Επίσης, στο ζήτημα της προεδρικής εκλογής όπως φάνηκε και κατά την πρόσφατη κύρωση του προϋπολογισμού δύσκολα η κυβέρνηση θα μπορούσε να χάσει τη “δεδηλωμένη” από διαρροές γαλάζιων βουλευτών της ανεξαρτήτως τού ποια θα ήταν η οριστική επιλογή του πρωθυπουργού. Τα εσωτερικά της ΝΔ, πάλι, μετά την απομάκρυνση του Αντώνη Σαμαρά φαίνεται ότι μπαίνουν σε μία φάση σχετικής ηρεμίας καθώς οι τελευταίες νομοθετικές πρωτοβουλίες του Μαξίμου, (προμήθειες για τράπεζες, ενίσχυση ένστολων, περιορισμός κάποιων φόρων) αν και άτολμες και καθυστερημένες περιόρισαν τις εκ των έσω γκρίνιες και απέφεραν για την κυβέρνηση και δημοσκοπικά οφέλη.
Επομένως, ο διακριτός στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να προσπαθήσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στην κοινωνία και να διατηρήσει τις επιθυμητές ισορροπίες στο εσωτερικό της. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ενδεχόμενη δημιουργία κόμματος με πρωτοβουλία του Αντώνη Σαμαρά δεν θα επηρεάσει τις κυβερνητικές επιδόσεις. Πιθανολογείται ότι ένα νέο κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσε να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους δεξιούς ψηφοφόρους που ακόμη και σήμερα επιλέγουν ΝΔ αλλά και ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς που θα ήθελαν να στοιχηθούν πίσω από ένα κόμμα που έχει τη σφραγίδα Σαμαρά. Οι όποιες επόμενες κινήσεις ή πρωτοβουλίες του Μαξίμου θα στοχεύουν και στο μεσαίο χώρο και στα δεξιά της ΝΔ.
Η κυβέρνηση επέλεξε την οικονομική ενίσχυση των ένστολων που θεωρητικώς κινούνται πιο κοντά της και όχι γιατρών και νοσηλευτών για να αυξήσει τα ποσοστά της, κάτι που κάνει σαφές ότι ως προς τις οικονομικές παροχές-όπως η ίδια τις βαφτίζει- θα ενισχύει κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που νιώθουν κοντά στη Νέα Δημοκρατία και σε ό,τι αφορά θεσμικές πρωτοβουλίες θα ικανοποιεί κομμάτι των ψηφοφόρων που βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο. Έτσι, θα διατηρεί το εκλογικό της κοινό, θα αποτρέπει ως ένα βαθμό την διαρροή τους προς την υπερδεξιά (Βελόπουλος, Λατινοπούλου, κόμμα Σαμαρά) και θα προσελκύει ψηφοφόρους του κέντρου, επομένως δυνάμει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέξει για την Προεδρία της Δημοκρατίας μία προσωπικότητα κεντροαριστερής προέλευσης και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα εγκλωβίσει στην πρότασή του και θα ικανοποιήσει μεγάλο κομμάτι του μεσαίου χώρου που πιθανότατα θα επικροτήσει την επιλογή του.
Στο μεταξύ όπως ήδη έχει φανεί θα επιδιώκει με την στάση του την δημοσκοπική στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία μιας εικόνας ότι ο ίδιος είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης που επί της ουσίας δεν έχει κάποιον σοβαρό αντίπαλο, αν και ο ίδιος αρχικώς είχε υπονοήσει ότι θα αποδεχόταν ως πολιτικό του αντίπαλο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Για να μπορέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη να πάρει πόντους στην κοινωνία και να ξεκολλήσει από τα αγχωτικά ποσοστά των ευρωεκλογών, πιθανολογείται ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει τον πολυκερματισμό των προοδευτικών δυνάμεων συνεχίζοντας και την τακτική απαξίωσης του ΠΑΣΟΚ με μία επιθετική ρητορική περί “λαϊκισμού” της αντιπολίτευσης. Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα του Μαξίμου σε αυτήν την φάση είναι το πώς θα διατηρήσει τις ισορροπίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης με τον ανασχηματισμό που έχει εμμέσως πλην σαφώς προαναγγελθεί αλλά δεν έχει αποφασιστεί πότε θα γίνει.
The post Κυριάκος Μητσοτάκης: Η Προεδρία της Δημοκρατίας και το στρατηγικό παιχνίδι εξουσίας – Ισορροπίες, διλήμματα και η σκιά του Σαμαρά appeared first on Newpost.gr.