Ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς καλά έκαναν και δεν παρέστησαν στην κηδεία του Κώστα Σημίτη, που μετατράπηκε σε μια εκδήλωση που επιχείρησε να ξαναγράψει την πολιτική ιστορία της χώρας. Αν οι ίδιοι πιστεύουν ότι η πολιτική κληρονομιά του Σημίτη συνδέεται με την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων και τη διάλυση της μεσαίας τάξης αλλά και εθνικές υποχωρήσεις, τότε η απουσία τους δεν είναι έλλειψη πολιτικού πολιτισμού, αλλά πράξη συνέπειας. Αντίθετα, όσοι έσπευσαν να τον τιμήσουν με την ελπίδα κομματικών ή προσωπικών οφελών, ας αναλάβουν το βάρος της υποκρισίας τους. Επαναλαμβάνω, η κηδεία του Κώστα Σημίτη και όσα προηγήθηκαν από σχεδόν όλα τα συστημικά ΜΜΕ, εξελίχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο από μια τελετή αποχαιρετισμού. Ήταν μια πολιτική εκδήλωση υμνολογίας, όπου επιχειρήθηκε η επιβεβαίωση της πολιτικής παρακαταθήκης του και η αποθέωση των κυβερνητικών πεπραγμένων του. Αντί για έναν απολογισμό της ιστορίας, αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν μια προσπάθεια αγιοποίησης, μια προσπάθεια να ξαναγραφτεί η πολιτική του κληρονομιά, λες και οι πολίτες έχουν ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες του.
Όμως, η αλήθεια είναι πεισματάρικη: Από το Χρηματιστήριο που διέλυσε τη μεσαία τάξη, μέχρι την έκρηξη του κόστους ζωής με την είσοδο στο ευρώ και τη διόγκωση της διαπλοκής, οι πληγές εκείνης της περιόδου είναι ακόμα νωπές και φάνηκε από τη μικρή λαϊκή συμμετοχή στον αποχαιρετισμό του Κώστα Σημίτη. Όσο και αν κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν μια εξιδανικευμένη εικόνα, οι πολίτες δεν ξεχνούν. Και όσοι επέλεξαν να απέχουν από αυτήν την “πολιτική φιέστα,” όπως ο Καραμανλής και ο Σαμαράς, απέδειξαν ότι η συνέπεια έχει μεγαλύτερη αξία από την υποκριτική ευγένεια.
Ο Σημίτης κυβέρνησε με «δεξιά – φιλελεύθερή πολιτική» και ουδεμία σχέση είχε με το σοσιαλιστικό πρόσημο και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλωστε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ από το κρεβάτι του Ωνασείου είχε στείλει μήνυμα, «το κόμμα να μην πάει στον Σημίτη». Υπηρέτησε τη διαπλοκή και τα μεγάλα συμφέροντα, ενώ οι κυβερνήσεις του έβαλαν τη βάση για τη διάλυση της μεσαίας τάξης. Το Χρηματιστήριο έγινε εργαλείο καταστροφής για μικροεπενδυτές και νοικοκυριά, και με την έλευση του ευρώ οι τιμές των αγαθών εκτινάχθηκαν: από 50 δραχμές, ένα προϊόν πήγε 50 λεπτά του ευρώ, δηλαδή 170,375 δραχμές. Η διαφορά καλύφθηκε προσωρινά από τον εύκολο δανεισμό, τις πιστωτικές κάρτες και τα καταναλωτικά δάνεια που μοίραζαν οι τράπεζες αλόγιστα. Και μετά ήρθε η χρεοκοπία, τα μνημόνια και τα κόκκινα δάνεια.
Όχι, δεν ξεχνάμε. Όχι, δεν θα κάνουμε την υποκρισία κανόνα. Και ναι, φτάνει πια με την υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών. Η Ιστορία γράφεται από την αλήθεια, όχι από τις επικοινωνιακές φιέστες και την προπαγάνδα εκείνων που υπηρέτησαν τη διαπλοκή και άφησαν πίσω τους μια κοινωνία να πληρώνει τα σπασμένα.
The post Καραμανλής και Σαμαράς: Η απουσία που φωνάζει την αλήθεια για τον Σημίτη και την εποχή της διαπλοκής appeared first on Newpost.gr.