Είμαι καλοκαιρινό μωρό, γεννήθηκα την πρώτη μέρα του θέρους.
Γεννήθηκα κι έπεσα να πεθάνω.
Αρρώστησα βαριά, πήρα ένα χρώμα κίτρινο, ύστερα πορτοκαλί, ύστερα μπορντό, στο τέλος σαν το χώμα μετά απ’ τη βροχή.
Ακούνητος σαν το ξύλο, μιλιά να μη βγάζω.
Ήρθε ο γιατρός, με ξέγραψε. “Να παρακαλάτε να φύγει τώρα”, είπε στη μάνα μου, “γιατί άμα ζήσει θα βασανίζεται κι αυτός, θα βασανίζεστε κι εσείς…”
Το σπίτι μαύρο, οι γονείς μου να κλαίνε, ο αδερφός μου τεσσάρων χρονών αμήχανος, μόνο της γιαγιάς μου το μυαλό δούλευε.
Με κοίταζε και περίμενε.
Ώσπου μ’ άκουσε μια στιγμή να κλαίω και γύρισε και είπε στους άλλους: “Το παιδί είναι ζωντανό, δώστε του να φάει”.
Κι έφαγα και μπούκωσα και άρχισα σιγά σιγά να αποχρωματίζομαι και να ξασπρίζω.
Και λίγες μέρες πριν απ’ το Δεκαπενταύγουστο, μπήκαμε όλη η οικογένεια σ’ ένα “αγοραίο” (που να σου εξηγώ…) και αριβάραμε στον Πλαταμώνα!
Ένα χωριουδάκι λίγο πιο εκεί απ’ τα Τέμπη, όπου παραθέριζαν οι καμπίσιοι της Δυτικής Θεσσαλίας.
Πιο κοντά δεν είχε στα μέρη τα δικά μας τα τρικαλινά, τρεις ώρες δρόμο μέσα απ’ τον λίβα και πάλι καλά να λες.
Φτάσαμε, κατεβήκαμε, βρήκαμε δωμάτιο, γδυθήκαμε (εμένα με γδύσανε για να λέμε την αλήθεια!) και βουρ στη θάλασσα.
Στα βοτσαλάκια δίπλα απ’ την εκκλησία, γιατί ήθελε άλλο “μέσο” για να πας στην άμμο και τα οικονομικά της οικογένειας δεν ήταν και τόσο ανθηρά.
Με πήρε η μάνα μου αγκαλιά, μου ‘δωσε φιλάκι και με βούτηξε στα γαλάζια τα νερά.
Σαράντα ημερών μπέμπης, άρχισα αμέσως να πλατσανάω με ενθουσιασμό.
Κι από τότε, δεν σταμάτησα ούτε στιγμή…
Αλλά ας αφήσουμε για μια στιγμή τα δικά μου τα χαΐρια κι ας πάμε σε μερικές ειδήσεις των τελευταίων ημερών. Λα τα μινόρια:
“Η πέμπτη πιο ακριβή αγορά της Ευρώπης στη βραχυχρόνια μίσθωση είναι πλέον η Ελλάδα, καθώς για την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου η μέση τιμή ανά διανυκτέρευση αγγίζει τα 250 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι χαμηλότερο μόνο από το Μονακό, την Ισλανδία, τη Βρετανία και την Ισπανία”.
“Πάνω από 50 % η αύξηση τιμών κατοικιών στις Κυκλάδες σε 8 χρόνια”.
“Πάνω από 20.000 το τ.μ. θα κοστίζουν οι νέες βίλες στο Amanzoe”.
“Επενδύσεις άνω των 5 δις. σε ξενοδοχεία και τουριστικές βίλες”.
“Συγκροτήματα εξοχικών κατασκευάζουν ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα”.
Κι αυτά είναι όσα φωτογράφισα και κράτησα στο κινητό έτσι για την πλάκα, μπας και τουιτάρω κάνα “βζιιιιιιν” και το γελάσουμε λιγάκι.
Αν βλέπατε πόσες τέτοιες ειδήσεις κυκλοφορούν κάθε μέρα σε εφημερίδες και ιστοσελίδες που σέβονται τους εαυτούς τους (δεν είναι πολλές αλλά υπάρχουν!), πραγματικά θα ριγούσατε από συγκίνηση και ενθουσιασμό.
Αρκεί να κολυμπάγατε στα φράγκα…
Στην αντίθετη περίπτωση, μάλλον θα βγάζατε όλες τις καντήλες του κόσμου από οργή και απογοήτευση γιατί η μαγεία του ελληνικού καλοκαιρού, η άφταστη μαγεία του ελληνικού καλοκαιριού, η ανυπέρβλητη μαγεία του ελληνικού καλοκαιριού, αφορά πλέον αποκλειστικά και μόνο στα βαριά πορτοφόλια και στα εξίσου βαριά επώνυμα.
Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες, θα πρέπει να αρκεστείτε στην ηδονοβλεψία, στο μπανιστιράκι που λέγαμε κάποτε στο Τρίκαλο, αφού και τα πιο απομακρυσμένα ακόμη μέρη της μαμάς πατρίδας τα πλημμυρίζουν οι αλλοδαποί.
Γιατί μπορεί Δανία του Νότου μπορεί να μη γίναμε, αλλά Ταϋλάνδη της Ευρώπης είμαστε εκατό τοις εκατό και με τη βούλα…
Ευτυχώς η μαμά κι ο μπαμπάς προνόησαν για τα τέκνα τους και όταν βρέθηκαν με πέντε δεκάρες, πήραν ένα τοσοδούλικο δυαράκι στον Πλαταμώνα.
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, δεν έλεγε το τραγούδι;
Ε ναι λοιπόν, στα ίδια μέρη θα ξαναβουτήξουμε παρέα με τις αναμνήσεις ενός μωρού, που δήλωσε ευθαρσώς:
Καλοκαίρι ή θάνατος!
Υ.Γ.: Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, παρατηρούνται μεγάλες αυξήσεις στο “πακέτο των διακοπών” τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο. Το Μάρτιο, αύξηση σε ετήσια βάση κατά 9,3 %, τον Απρίλιο κατά 9,8 % και τον Μάιο κατά 8,5 %.
Με τις υγείες σας…
The post Καλοκαίρι ή θάνατος! appeared first on Newpost.gr.