Καλώδια, «κεραυνοί», πατριωτισμοί και… καρχαρίες στα βοσκοτόπια του ΟΠΕΚΕΠΕ

Στην Κύπρο ξεκινά ποινική έρευνα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για την ηλεκτρική διασύνδεση. Εκεί, όπου τα καλώδια δεν μεταφέρουν απλώς ρεύμα, αλλά και πολιτικές εντάσεις. Ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης αφήνει υπαινιγμούς για όσους κάνουν «μεγάλες δηλώσεις» και δείχνει πως πίσω από τα μεγαλεπήβολα σχέδια υπάρχει το γνώριμο άρωμα αμφισβήτησης και σκιών. Ο υπουργός Οικονομικών, Μάκης Κεραυνός, εμμένει στο «όχι» για τα 25 εκατομμύρια, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση κοιτάζει ενοχλημένη – σαν να μην ήξερε από την αρχή ότι ο συνεταιρισμός αυτός θα είχε βραχυκυκλώματα.

Ο σκηνοθέτης θα έβαζε εδώ τη μουσική του The Godfather. Γιατί όταν αρχίζει ποινική έρευνα σε ένα project ευρωπαϊκών διαστάσεων, το έργο δεν είναι απλώς τεχνικό: είναι πολιτικό, γεμάτο υποψίες, ψιθύρους και ενόχους που ποτέ δεν είναι εκείνοι που περιμένεις.

Ο Κεραυνός, οι φραπέδες και το βραχυκύκλωμα

Ο Μάκης Κεραυνός αποφάσισε να μας κατακεραυνώσει, λοιπόν, για τα 25 εκατομμύρια. Ρίσκο λέει. Μα αν είναι για ρίσκο, μπορούμε να του στείλουμε δέκα «Φραπέδες» να καθαρίσει το κόστος – στο κάτω κάτω, πιο φτηνά θα βγει και με λιγότερο… καφέ θα γίνει πιο… διαλλακτικός.

Η αλήθεια όμως είναι πιο σκληρή από τον πάγο στο πλαστικό ποτήρι. Οι Κύπριοι αδελφοί μας δεν φοβούνται τόσο το ποσό, όσο το τι μπορεί να εγγυηθεί η Αθήνα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις. Γιατί αν δεν μπορείς να διασφαλίσεις το πεδίο, είναι αστείο να μιλάς για «εγγυήσεις» κόστους. Σαν να συζητάς για την τιμή του εισιτηρίου ενώ το αεροπλάνο δεν έχει πιλότο.

Κι ενώ Αθήνα και Λευκωσία δείχνουν να έχουν βραχυκυκλώσει, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ετοιμάζεται να ρίξει καλώδιο στα Κατεχόμενα. Όχι μεταφορικά – κυριολεκτικά. Εκεί που εμείς τσακωνόμαστε για το ποιος θα πληρώσει τα 25 εκατομμύρια, ο «σουλτάνος» φτιάχνει ενεργειακή γέφυρα που θα μείνει.

Ο Φρανσουά Μιτεράν (François Mitterrand) έλεγε: «Στην πολιτική πρέπει να ξέρεις ποιο είναι το αδύνατο για να καταλάβεις τι είναι εφικτό». Εμείς φαίνεται ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει. Συζητάμε για ψιλά, ενώ το πρόβλημα είναι ότι σε λίγο θα βρεθούμε με τα φώτα σβηστά – και τον λογαριασμό, πάντα, απλήρωτο.

Περαστικά μας.

Ο Αλέξης Τσίπρας ανακαλύπτει τη σημαία ενός «νέου πατριωτισμού»

Και την ώρα που η Λευκωσία βουίζει, στην Αθήνα ο Αλέξης Τσίπρας ανακαλύπτει τη σημαία ενός «νέου πατριωτισμού». Ούτε με τα σπαθιά του Braveheart, ούτε με τα συνθήματα του ’81, αλλά με τον πόλεμο απέναντι στην κλεπτοκρατία. «Από τη μια η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους», είπε, θυμίζοντας ότι η νέα διαχωριστική γραμμή δεν είναι πλέον Αριστερά–Δεξιά, αλλά Εμείς–Αυτοί. Ένα σενάριο που θα μπορούσε να το σκηνοθετήσει ο Όλιβερ Στόουν: πολύχρωμο, με ίντριγκα και τους συνήθεις υπόπτους να κρύβονται πίσω από κουρτίνες εξουσίας.

Και κάπου εδώ μπαίνει το κεφάλαιο ΟΠΕΚΕΠΕ. Τα μικρά ψάρια –1.000 ΑΦΜ με μέσο όρο 22.000 ευρώ– είναι εύκολη λεία. Οι καρχαρίες όμως, αυτοί που έβγαλαν δεκάδες εκατομμύρια, «εξαφανίστηκαν» από τις λίστες. Ένας «αγρότης» με 19 εκατομμύρια έγινε φάντασμα, κι οι υπόλοιποι απλώς βλέπουν τη θάλασσα να γεμίζει αίμα, αλλά κανείς δεν τολμά να τους κυνηγήσει.

Όπως έλεγε ο Ζακ Σιράκ , «οι υποσχέσεις δεσμεύουν μόνο εκείνους που τις πιστεύουν». Στην Κύπρο δεσμεύονται με υποσχέσεις για διαφάνεια, στην Ελλάδα με υποσχέσεις για νέο πατριωτισμό, και στα αγροτικά επιδοτούμενα «καρχαριοψάρια» κανείς δεν φαίνεται να βάζει δίχτυα.

Η ταινία συνεχίζεται, με κοινό κουρασμένο, αλλά πάντα έτοιμο να χειροκροτήσει την κάθαρση – αν ποτέ έρθει.