Λένε ότι για γραβάτα θα πας στον Ιταλό, για αμάξι στον Γερμανό και για άρωμα στον Γάλλο.
Νταξ, εγώ και για τα τρία στον Ιταλό θα τρέξω, αλλά υποθέτω ότι καταλαβαίνουμε τι θέλει να μας πει η μοδέρνα παροιμία.
Ως εκ τούτου, υποχρέωσίς μου είναι, κάθε φορά που προκύπτει ζήτημα σχετικά με το νερό και την τιμολόγησή του να προσφεύγω στα ρεπορτάζ του Άρη Χατζηγεωργίου.
Άμα δεν πας στον πρύτανη, σε ποιόν θα πας δηλαδή;
Aντιγράφω, λοιπόν, από το σαββατιάτικο ρεπορτάζ του στην “ΕφΣυν” για τα χαράτσια της ΕΥΔΑΠ από το νέο έτος. Λα τα μινόρια:
“Σε πάνω από 120 εκατομμύρια ευρώ ετησίως μεταφράζεται το «κοστούμι» που ράβουν για τους καταναλωτές ΕΥΔΑΠ και κυβέρνηση μέσα από τις αυξήσεις στο πάγιο και την κατανάλωση μαζί με τον επιβαλλόμενο ΦΠΑ. Η διοίκηση της εταιρείας μαζί με την ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ξεκίνησαν από χθες έναν μαραθώνιο παρουσίασης στοιχείων και επιχειρημάτων για να υποστηρίξουν πως πρόκειται για κινήσεις που επιβάλλονται από την κλιματική αλλαγή και την ανάγκη εκσυγχρονισμού του δικτύου.
Η ΕΥΔΑΠ έχει ετήσιο τζίρο σχεδόν 350 εκατομμύρια ευρώ. Εάν αυτός αυξηθεί κατά 100 εκατομμύρια, αυτό σημαίνει αύξηση των εσόδων της κατά περίπου 28,5%. Τα υπόλοιπα 20 εκατομμύρια αφορούν τον ΦΠΑ που καταλήγει στα ταμεία του κράτους.
Μεγάλο μέρος των 100 εκατομμυρίων προκύπτει από τις αυξήσεις στα πάγια που είναι οριζόντιες για κάθε έναν από τα 2,2 εκατομμύρια υδρομετρητές. Σήμερα κάθε ρολόι χρεώνεται με πάγιο 1 ευρώ (1,24 ευρώ με τον ΦΠΑ) κάθε μήνα. Από την 1/1/2026 το μηνιαίο πάγιο γίνεται συνολικά 3 ευρώ (3,72 με τον ΦΠΑ). Η κίνηση αυτή αυξάνει τα έσοδα ανά παροχή κατά 30 ευρώ ανά έτος, δηλαδή για το σύνολο των παροχών πάνω από τα 65 εκατομμύρια ευρώ”.
Κομπλέ;
Κομπλέ και μπροσθόβαρα, ως εδώ.
Καλά εννοείται ότι σύμφωνα με την ΕΥΔΑΠ τρέχει η λειψυδρία με ρυθμούς Σαχάρας (ή έστω Ατακάμα…), ότι οι διαδικασίες για την αντιμετώπισή της θα είναι fast track (γελάει λίγο ο Φραπές τώρα…), ότι δρομολογείται μελέτη για παραγωγή ανακτημένου νερού από την Ψυττάλεια που θα πηγαίνει στην βιομηχανική χρήση (δρομολογείται Χριστούγεννα του 2025, παρότι μας έχουν γανώσει τ’ αυτιά τα τρία τελευταία χρόνια με την λειψυδρία…) και ότι χάνεται κάργα νερό όχι τόσο από τους κεντρικούς αγωγούς όπως νομίζαμε ως σήμερα όσο από τις υδροπαροχές των ακινήτων, μιας και η Αθήνα διαθέτει περίπου 2,2 εκατ. ρολόγια τοποθετημένα στο πεζοδρόμιο.
Μη δω καμιά ομορφιά του τύπου “ψηφιακά υδρόμετρα” που έχει κάνει την Κοβέσι να χάνει τον ύπνο της, πολλά καντήλια θα κατεβάσω…
Αλλά το καλύτερο σας το φύλαξα για το τέλος.
Όπως δήλωσε ο τσέος της ΕΥΔΑΠ:
“Ο νέος αγωγός για το παραλιακό μέτωπο, θα εξυπηρετήσει και την επένδυση του Ελληνικού, όπου θα δημιουργηθεί ουσιαστικά ακόμα μια πόλη μέσα στην πόλη. Το κόστος που εκτιμάται στα 20 με 22 εκατομμύρια ευρώ θα αναλάβει η ΕΥΔΑΠ και όχι ο επενδυτής, πρόκειται για αγωγό για την ενίσχυση του συνόλου των νοτίων προαστίων και όχι αποκλειστικά για το Ελληνικό.
Κατασκευάζουμε αγωγό για επαρκή φορτία υδροδοτήσεων, καθώς αν τραβήξει το Ελληνικό όλο το νερό, κινδυνεύουμε να μας μείνει η Βάρκιζα ή η Βουλιαγμένη χωρίς νερό”.
Και ρωτάω εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό:
Έδωσε ο εμίρης ένα, δύο, πέντε μύρια ευρώ για διαμέρισμα ή βιλάρα στο Ελληνικό και δεν μπορεί να δώσει μια πενηνταρού επιπλέον για το νέο αγωγό;
Πρέπει να το χρεωθώ εγώ το έργο, που ζω στο Χαλάνδρι και ο δήμαρχος φέρνει τζάμπα νερό για τους κήπους μας από το Αδριάνειο υδραγωγείο;
Πρέπει να το χρεωθούν ο Εξαρχειώτης, ο Πατησιώτης, ο Περιστεριώτης;
Ακόμη καλύτερα, πρέπει να το χρεωθούν οι κάτοικοι της Βοιωτίας και της Φωκίδας, που λίαν συντόμως προβλέπεται να υπαχθούν κι αυτοί στην ΕΥΔΑΠ;
Τι να σας πω παιδιά, τέτοιες επενδύσεις αέρα μπανά, δεν θέλει και πολύ επιχειρηματικό δαιμόνιο για να τις απογειώσεις…