Τέσσερις και πλέον μήνες έχουν περάσει από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου και ελάχιστοι δείχνουν να ασχολούνται με το θέμα που “έκαιγε” την επικαιρότητα τόσο πριν όσο και μετά τις κάλπες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο:
Το ζήτημα της συγκρότησης ενός προοδευτικού μετώπου στη χώρα, που θα αποτελέσει τον αντίπαλο πόλο στη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη. Εάν εξαιρέσει κανείς τα “καμπανάκια” που χτύπησε μέσα στην εβδομάδα ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας διαπιστώνοντας ότι η κοινωνική πλειοψηφία πρέπει να βρει την πολιτική της έκφραση ελάχιστη συζήτηση γίνεται σε πολιτικό επίπεδο για την συνεργασία ή ακόμη και εκλογική συμπόρευση των δυνάμεων της Αριστεράς και της Προόδου. Ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που είχαν αναγάγει την συνεργασίας της…Κεντροαριστεράς στο μέγα ζητούμενο για τις πολιτικές εξελίξεις, σπανίως πλέον θέτουν ερωτήματα που σχετίζονται με έναν ισχυρό προοδευτικό πόλο ως αντίβαρο της δεξιάς κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Έμπειροι πολιτικοί αναλυτές σχολίαζαν την επομένη της διεξαγωγής του debate ανάμεσα στους υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ ότι δεν διατυπώθηκε ούτε μία ερώτηση για το πώς βλέπει η Χαριλάου Τρικούπη την προοπτική των συνεργασιών. Προφανώς και δεν επρόκειτο για παράλειψη των δημοσιογράφων που συντόνιζαν την τηλεαναμέτρηση. Απλούστατα το θέμα δεν εντασσόταν πια ανάμεσα σε εκείνα της τρέχουσας επικαιρότητας.
Τί μεσολάβησε ωστόσο από τον Ιούνιο και η βούληση για την συγκρότηση ενός ισχυρού προοδευτικού μετώπου που θα έβαζε στο περιθώριο την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ατονήσει αν όχι εξαφανιστεί από το δημόσιο πολιτικό διάλογο; Η απάντηση είναι προφανής. Ο ένας από τους δύο βασικούς πόλους αυτού του μετώπου (Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ) έχει βυθιστεί στην περιδίνηση των εσωκομματικών του και ο δεύτερος πόλος (το ΠΑΣΟΚ) διαπιστώνει με βάση τα σημερινά δεδομένα ότι θα μπορούσε να σχηματίσει και μόνος του τον αντίπαλο πόλο της δεξιάς και νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης χωρίς να χρειάζεται συνεργασίες και συμμάχους. Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιοσημείωτο ότι σε απόφαση της Πολιτικής του Γραμματείας που αποτυπώθηκε αργότερα και σε απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής αναφέρεται με σαφήνεια η αναγκαιότητα για εκλογική συνεργασία των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει τον ηγετικό ρόλο. Η θέση αυτή έχει μείνει πλέον στα χαρτιά. Το κόμμα της αξιωματικής αντπολίτευσης έχει υποστεί μεγάλη δημοσκοπική καθίζηση, κατατρώγεται από τα εσωτερικά του θέματα και το κυριότερο: Έχει απωλέσει μεγάλο τμήμα της αξιοπιστίας του απέναντι στην κοινή γνώμη.
Η διαφαινόμενη πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη να καταστήσει ως συνομιλητή του το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη εντάσσεται στην προσπάθειά του Μεγάρου Μαξίμου να τελειώσει οριστικά με έναν αδύναμο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και να βάλει ταφόπλακα στον ιστορικό του κύκλο. Το εάν θα το καταφέρει, απομένει να φανεί και όπως σχολιάζουν κύκλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρά την προσπάθεια τόσων ετών από την πλευρά της ΝΔ να “τελειώσει” οριστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν θα το έχει πετύχει. Η εικόνα που έχει διαμορφωθεί δείχνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα η Κουμουνδούρου να πετύχει να υπονομεύσει την πολιτική της υπόσταση και όχι ο σχεδιασμός Μητσοτάκη και άλλων δυνάμεων. Ο Αλέξης Τσίπρας που δεν έχει μιλήσει για όλα όσα λαμβάνουν χώρα στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στην πρόσφατη εκδήλωση του Ινστιτούτου του έκανε μία υπαινικτική αναφορά σχολιάζοντας ότι η “πρόσθεση” δυνάμεων πλέον δεν αρκεί. Αριθμητικά και μόνο ένας απομειωμένος ΣΥΡΙΖΑ με ένα ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ ακόμη και τώρα που το κυβερνών κόμμα δείχνει ότι χάνει σταθερά δυνάμεις φαίνεται ότι δεν αρκούν για να απειλήσουν την κυβέρνηση της ΝΔ.
Από την άλλη πλευρά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ που απολαμβάνει τη δημοσκοπική του άνοδο και λόγω της ανανέωσης της θητείας του Νίκου Ανδρουλάκη και επειδή συγκρίθηκε σε σοβαρότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση δεν φαίνεται να έχει κάποιον λόγο να προκαλέσει συνεργασίες. Ανοίγματα σε πρόσωπα, ναι. Προσκλήσεις σε κόμματα, δύσκολο. Ακόμη και πριν από τις εσωκομματικές κάλπες ο Ν. Ανδρουλάκης έλεγε ότι οι όποιες συμπορεύσεις προκληθούν θα γίνουν με ένα ΠΑΣΟΚ αυτόνομο που με βάση και τις δηλώσεις του την νύχτα της επανεκλογής θα διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έδειξε κατά την πρώτη του εμφάνιση στη Βουλή στη συζήτηση για την Πολιτική Προστασία ότι δεν προτίθεται να γίνει το δεκανίκι του κ. Μητσοτάκη. Το σε ποιο βαθμό θα συνεχίσει αυτήν την στάση θα φανεί. Το επόμενο διάστημα το Μαξίμου θα τον προκαλέσει να συναινέσει στην Προεδρική εκλογή, σε πιθανή αλλαγή του εκλογικού Νόμου, σε ζητήματα της συνταγματικής αναθεώρησης και της επιστολικής ψήφου.
Η Άννα Διαμαντοπούλου που οπωσδήποτε δεν κοιτάζει προς τα αριστερά κι έχει αναλάβει επικεφαλής του πολιτικού σχεδιασμού ενδέχεται να επηρεάσει την γραμμή του ΠΑΣΟΚ ίσως και τις αποφάσεις Ανδρουλάκη. Όσο το ΠΑΣΟΚ θα επιδιώκει να βρει τις πολιτικές του ισορροπίες ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ανεξαρτήτως των όποιων εσωτερικών εξελίξεων θα επιδιώκει την ανάκτηση της πολιτικής του οντότητας. Στο μεταξύ ο κ. Μητσοτάκης θα συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες των επιλογών του από το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Το τί θα συμβεί μάλλον είναι ακόμη νωρίς για να εκτιμηθεί…
The post Η σιωπή της Κεντροαριστεράς: Μετά την κάλπη του Ιουνίου, η προοπτική συνεργασίας ξεθωριάζει καθώς ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν για την επιβίωση και το μέλλον τους appeared first on Newpost.gr.