Η ελληνική πολιτική σκηνή διανύει μια ιδιόμορφη περίοδο. Η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη, όχι γιατί διαθέτει ισχυρό κοινωνικό ρεύμα, αλλά επειδή απέναντί της δεν φαίνεται να υπάρχει πραγματική αντιπολίτευση.
Το ΠΑΣΟΚ, για ένα μικρό διάστημα μετά τις εκλογές και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξε ότι ίσως μπορούσε να θυμίσει το παλιό, ισχυρό ΠΑΣΟΚ που διεκδικούσε εξουσία. Όμως γρήγορα φάνηκε πως η ανάδειξή του στην αξιωματική αντιπολίτευση ήταν περισσότερο αποτέλεσμα συγκυριών, παρά πολιτικής δυναμικής.
Στις δημοσκοπήσεις, το ΠΑΣΟΚ κινείται οριακά μεταξύ δεύτερης και τρίτης θέσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, παραμένει στάσιμος στο 6%-7%, χωρίς ανοδικές τάσεις. Και όλοι, εντός και εκτός πολιτικού παιχνιδιού, ψάχνουν τον άνθρωπο που θα μπορέσει να ενώσει και να εμπνεύσει τον προοδευτικό χώρο.
Η Πυξίδα, το Χάρβαρντ και η αναζωπύρωση του σεναρίου Τσίπρα
Και τότε, χωρίς θόρυβο αλλά με σαφή στόχευση, εμφανίζεται ξανά ο Αλέξης Τσίπρας. Όχι ως αρχηγός κόμματος, αλλά ως πρωταγωνιστής μιας πολιτικής παρέμβασης, μέσω της «Πυξίδας» – μιας πλατφόρμας διαλόγου για την προοδευτική παράταξη, για το μέλλον, για τη δημοκρατία.
Την ίδια στιγμή, ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσκαλεσμένος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για κύκλο διαλέξεων. Μια κίνηση που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως προσωρινή απόσταση από την ελληνική πολιτική σκηνή, έγινε αφορμή για νέες συζητήσεις. Ακόμα και αυτή τη διεθνή παρουσία του, αρκετοί αντίπαλοι έσπευσαν να τη λοιδορήσουν – γιατί ο χαρισματικός ενοχλεί, ακόμη κι όταν σωπαίνει.
Παράλληλα, πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Τσίπρας δεν αποκλείεται να ανακοινώσει τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα. Όχι απλώς μια επιστροφή στην κομματική ηγεσία, αλλά μια προσπάθεια συστράτευσης των προοδευτικών δυνάμεων.
Το πότε θα το κάνει παραμένει άγνωστο.
Αλλά για πολλούς, το αν θα το κάνει είναι ήδη απαντημένο:
Θα το κάνει.
Οπαδοί, πάθη και πολιτική “καψούρα”
Οι χαρισματικοί ηγέτες δεν κρίνονται μόνο με ποσοστά. Έχουν «οπαδούς», και οι οπαδοί έχουν καρδιά. Μπορεί να τους αγαπούν, να τους βρίζουν, να τους κατηγορούν – αλλά ποτέ δεν τους ξεγράφουν.
Η σχέση του κόσμου με τον Τσίπρα μοιάζει με εκείνον τον παλιό έρωτα που νομίζεις ότι έχει τελειώσει, αλλά ένα βλέμμα, ένα σημάδι, είναι αρκετό για να φουντώσει ξανά. Και λες:
«Ω ρε γαμώτο, πού πάω να μπλέξω πάλι;»
Αλλά μπλέκεις, γιατί αυτό σε γοητεύει.
Ειδικά μετά την Πυξίδα, η ερώτηση δεν είναι αν θα επιστρέψει. Είναι πότε.
Το αίτημα της επιστροφής και η ανάγκη για ηγεσία
Δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα. Δεν είναι σαφές αν θέλει να επιστρέψει, ούτε αν θα επιδιώξει να ηγηθεί ξανά.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι υπάρχει ένα υπαρκτό κοινωνικό αίτημα.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας δεν έχει κλείσει τον κύκλο μαζί του. Κοιτά τα σημερινά ποσοστά, βλέπει την αμηχανία των υπολοίπων και αναρωτιέται:
«Μήπως να γυρίσει ο Τσίπρας, να δούμε χαΐρι;»
Όταν η ιστορία κάνει κύκλους: Βενιζέλος, Καραμανλής, Ανδρέας… και Τσίπρας;
Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη από ηγέτες που επέστρεψαν – με τρόπο απρόβλεπτο αλλά αποφασιστικό.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κυνηγημένος, επανήλθε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αυτοεξόριστος, επέστρεψε το 1974 μετά τη Χούντα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μπλεγμένος με το σκάνδαλο Κοσκωτά, επέστρεψε το 1993 και κέρδισε ξανά την εξουσία.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων;
Η απήχησή τους στις μάζες.
Δεν επιστρέφουν οι «κανονικοί» πολιτικοί. Επιστρέφουν οι χαρισματικοί. Εκείνοι που γεννούν ζήτηση ακόμα και όταν βρίσκονται εκτός πολιτικού παιχνιδιού.
Η κρίση νομιμοποίησης και το πολιτικό κενό
Η σημερινή συγκυρία έχει όλα τα συστατικά για να γεννήσει κάτι νέο. Υπάρχει κρίση νομιμοποίησης, υπάρχει πολιτική αμηχανία και έλλειψη εμπιστοσύνης στο υπάρχον πολιτικό προσωπικό.
Το κοινωνικό αίτημα για αλλαγή είναι παρόν.
Αυτό που λείπει είναι το κίνημα ή η ηγετική μορφή που θα το μετουσιώσει σε πολιτικό γεγονός.
Ίσως ο Τσίπρας να στοχεύει ακριβώς σε αυτό.
Ο χρόνος θα δείξει. Αλλά η ερώτηση έχει ήδη τεθεί.
Η πολιτική επιστροφή δεν γίνεται με ημερολόγια. Γίνεται με ζήτηση.
Και σήμερα, το όνομα του Αλέξη Τσίπρα ακούγεται ξανά, όχι επειδή το επέβαλε ο ίδιος, αλλά επειδή έλειψε.
Αν επιστρέψει, δεν θα είναι μια απλή “επανεμφάνιση”. Θα είναι επανεκκίνηση.
Προς το παρόν, η σκιά του πλανάται πάνω από την αντιπολίτευση – και δεν υπάρχει κανείς άλλος που να μπορεί να τη διώξει.
The post Η Πυξίδα του Τσίπρα δείχνει επιστροφή – Η αντιπολίτευση σε αναμονή appeared first on Newpost.gr.