Ορισμένοι, ακόμη και εντός Ελλάδας, επιμένουν να μιλούν για “σεβασμό” στα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να βαφτίζουν “μέση γραμμή” μια περιοχή που η Τουρκία προσπαθεί να σφετεριστεί στη βάση ενός ανύπαρκτου και νομικά ανυπόστατου μνημονίου με μια διχασμένη Λιβύη. Όποιος συνεχίζει να υιοθετεί αυτή τη ρητορική είτε δεν έχει διαβάσει ποτέ τη στρατηγική της Άγκυρας είτε εθελοτυφλεί μπροστά σε ένα οργανωμένο σχέδιο δημιουργίας τετελεσμένων σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η νέα συμφωνία της τουρκικής TPAO με τη λιβυκή NOC δεν είναι απλώς ένα τεχνικό μνημόνιο. Είναι πολιτική πράξη. Είναι γεωπολιτικό μήνυμα. Είναι η έμπρακτη υλοποίηση του δόγματος της “Γαλάζιας Πατρίδας”, που προβλέπει –και επιδιώκει– την εκμηδένιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια περιοχή όπου η Ελλάδα έχει πλήρες δικαίωμα να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Όταν στον τουρκικό Τύπο γίνεται λόγος για “κοινή δράση κατά της Ελλάδας”, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Όταν η Άγκυρα χρησιμοποιεί τη Λιβύη ως δούρειο ίππο και βαθαίνει τη διείσδυσή της στη νότια λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, η αφέλεια δεν είναι γνώμη – είναι συνενοχή.
Ας το καταλάβουμε όλοι: δεν βρισκόμαστε απέναντι σε έναν καλόπιστο γείτονα με διαφορετική νομική προσέγγιση. Αντιμετωπίζουμε μια αναθεωρητική δύναμη, που επιχειρεί βήμα-βήμα να χτίσει μια εναλλακτική “νομιμότητα” πάνω σε ανύπαρκτες βάσεις και σε βάρος της εθνικής μας ασφάλειας. Όποιος προσπαθεί να εξωραΐσει ή να υποβαθμίσει αυτές τις εξελίξεις, λειτουργεί –έστω και άθελά του– ως πολλαπλασιαστής της τουρκικής προπαγάνδας. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστο.
The post Η αφέλεια είναι συνενοχή: Όταν η «μέση γραμμή» γίνεται δούρειος ίππος της Άγκυρας appeared first on Newpost.gr.