Τριτούλα σήμερα, αρχή της εβδομάδας, δεν υπάρχει κουράγιο ούτε ως το περίπτερο να πας.
Οπότε ξεκινώ κι εγώ με κόπυ πάστε, σ’ αγαπάω θείε Τάκη, αλλά μ’ έχει τσαταλιάσει η μουργέλα κι από γονικές παροχές δεν περιμένω τίποτε πλέον.
Πάμε λοιπόν με φρέσκο δημοσίευμα από την ιστοσελίδα kosmoslarissa για τα χωριά τα δικά μας στο Τρίκαλο:
“Από τον περασμένο Ιανουάριο, επί υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χρήστου Σταϊκούρα, υπογράφηκαν οι αποφάσεις κατακύρωσης και ανάθεσης των Συμβάσεων που αφορούν στα …κατεπείγοντα έργα αποκατάστασης βλαβών στη Θεσσαλία, συνεπεία των έντονων καιρικών φαινομένων «Daniel» και «Elias».
Ο τόπος μας το τελευταίο διάστημα υποφέρει πάλι από τα καιρικά φαινόμενα. Ποτάμια ξεχειλίζουν, δρόμοι και γέφυρες χάνονται, ενώ στα ορεινά των Δήμων Πύλης και Μετεώρων, όπου οι ζημιές στις υποδομές ήταν ήδη μεγάλες από την νεροποντή του 2023, τα έργα αποκατάστασης έγιναν… ανέκδοτο. Η εταιρεία που – μαζί με εκείνα στη Λίμνη Πλαστήρα και την Αργιθέα-, πήρε μια συνολική εργολαβία αξίας 287,2 εκ. ευρώ, είχε την συμβατική υποχρέωση από τον περασμένο Απρίλιο να βρίσκεται στα ορεινά και να δουλεύει πυρετωδώς για τα …κατεπείγοντα του 2023. Μήπως την είδατε; Μήπως την απαντήσατε; Πως να την δείτε αφού δεν πάτησε το πόδι της. Η πρόοδος της αποκατάστασης είναι μηδενική…”
Και συνεχίζουμε με κυριακάτικο μήνυμα από φίλο κτηνοτρόφο της Δυτικής Θεσσαλίας:
“Δυο τρεις χιλιάδες στρέμματα σιτάρι κάτω από το νερό στον Παλαμά, τους γάμησε πάλι, καλησπέρα”.
Το διάβασα και μου ‘πεσε το μαλλί -όσο μαλλί έχει απομείνει τέλος πάντων.
Κράταγα πάντως και μια πισινή (ή πατινή, κατά τη δική μας τη διάλεκτο), μιας και ο φίλος ενίοτε τα φουσκώνει κάπως τα συμβάντα.
Αλλά χτες επιβεβαιώθηκε, με τρόπο πολύ στενάχωρο.
Με επιτόπιο ρεπορτάζ της ΕΡΤ, παρακαλώ, της τα σούρνω τακτικά το ξέρω, στην περίπτωση αυτή όμως έκανε τη δουλειά της όπως έπρεπε.
Πάρε ρεπορτάζ για το πως πλημμύρισαν σπίτια και καλλιέργειες στον Παλαμά, “λόγω υπερχείλισης παραποτάμων του Ενιπέα”.
Ρεπορτάζ επιτόπιο με τη Δώρα Μήτρου σχεδόν να πλατσανάει στα νερά, δίλεπτο παρακαλώ, όχι ξεπέτα της στιγμής.
Να τα λέμε και τα σωστά, να μην τα κρύβουμε…
Όπως καλόν θα είναι να μην χώνουμε κάτω απ’ το χαλί αυτό το κολοσσιαίο “έλεος πχιά” που ακούγεται απ’ τους κατοίκους της ντουβαρούπολης όταν τους μιλάς για τους αγρότες και τα προβλήματά τους.
Το οποίο “έλεος πχιά” μετατράπηκε σε “πληζ μπιτς” από τότε που βγήκανε στους δρόμους τα τρακτέρ και κλείσανε τους δρόμους, αντί να βάλουν μια κορδέλα πένθιμη στο μπράτσο όπως οι Γιαπωνέζοι και να θρηνούν σιωπηρά την απώλεια των εισοδημάτων τους.
Και θα κλείσουν και αεροδρόμια οι εγκληματικές οργανώσεις, πάνω στο Κρίστμας τάιμ και στο τζίνγκολμπελς, να θέλει ο άλλος να ξεσκάσει σε ένα Λονδίνο, σε μια Βιέννη, σε ένα Μπάντεν Μπάντεν βρε αδερφέ και να του στερείς εσύ τη δυνατότητα για μια μικρή απόδραση από την αφόρητη καθημερινότητα του γραφείου, του κομπιούτερ και του οκταώρου…
Εσύ, με τα χέρια πασαλειμμένα σβουνιές.
Εσύ, με τα ποδάρια ως το γόνατο στις λάσπες.
Εσύ, με τη φάτσα την τσαλακωμένη σαν το χαρτί.
Πως τολμάς να μπαίνεις εμπόδιο στη χαρά μας, στη διασκέδασή μας, στην ξεκούρασή μας, ειδικά τώρα τις άγιες μέρες που κοιτάμε να ξεφορτωθούμε τις τοξίνες του εξέλ και του πάουερ πόιντ;
Τόσο άνιωθοι είστε, τόσο παρτάκηδες, τόσο αδιάφοροι απέναντι στις ανάγκες όσων παλεύουν για μια Ελλάδα που θα ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως και δεν θα μένει αιχμάλωτη του εικοστού αιώνα;
Ή μήπως είχε απόλυτο δίκιο η αγία Χίλαρυ όταν σας χαρακτήριζε “ελεεινούς”, πάνω στην ιερή αγανάκτησή της;
Αλλά που να καταλάβουν τα γκαφάλια από αριστεία…