Σε κλίμα έντονης ανησυχίας για τα κυβερνητικά πεπραγμένα φαίνεται πως κινείται η ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με τα ευρήματα της νέας δημοσκόπησης που διενήργησε η Metron Analysis για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού MEGA. Η έρευνα αποτυπώνει μια ξεκάθαρη τάση φθοράς για το κυβερνών κόμμα, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την βαθιά απαισιοδοξία των πολιτών για την οικονομική τους κατάσταση στο άμεσο μέλλον.
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο για το Μέγαρο Μαξίμου είναι η εδραιωμένη πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι η Ελλάδα έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία του 71% των ερωτηθέντων εκτιμά πως η χώρα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση, ποσοστό που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για το τελευταίο εξάμηνο. Στον αντίποδα, μόλις το 24% διατηρεί την άποψη ότι η πορεία της χώρας είναι η ορθή, καταγράφοντας τη χαμηλότερη επίδοση της περιόδου.
Ακρίβεια και φόβος για το 2026
Η οικονομική ανασφάλεια αποτελεί τον βασικό πυλώνα της κοινωνικής δυσφορίας. Οι πολίτες εμφανίζονται εξαιρετικά επιφυλακτικοί, αν όχι φοβισμένοι, για το τι μέλλει γενέσθαι. Σχεδόν ένας στους δύο πολίτες (ποσοστό που αγγίζει το 50%) προβλέπει ότι η προσωπική του οικονομική κατάσταση το 2026 θα είναι χειρότερη σε σύγκριση με τη φετινή χρονιά. Μόνο το 36% διατηρεί κάποιες ελπίδες για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του.
Στην ιεράρχηση των προβλημάτων, η ακρίβεια παραμένει ο αδιαφιλονίκητος «εφιάλτης» των νοικοκυριών, συγκεντρώνοντας το 45% των απαντήσεων. Ακολουθεί γενικά η κατάσταση της οικονομίας με 34%, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τρίτη θέση, την οποία καταλαμβάνει η κρίση των θεσμών, ξεπερνώντας ακόμα και τη διαφθορά ή την ανασφάλεια, γεγονός που δείχνει ένα βαθύτερο έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το κράτος.
Καθολική στήριξη στα μπλόκα των αγροτών
Η έρευνα αναδεικνύει ένα σπάνιο φαινόμενο κοινωνικής ομοψυχίας αναφορικά με τις κινητοποιήσεις του αγροτικού κόσμου. Η ελληνική κοινωνία στέκεται μαζικά στο πλευρό των αγροτών, με το εντυπωσιακό 81% να χαρακτηρίζει τα αιτήματά τους ως δίκαια. Μόλις μια μικρή μειοψηφία του 17% θεωρεί ότι οι διεκδικήσεις τους είναι υπερβολικές.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η στήριξη αυτή δεν περιορίζεται μόνο στη θεωρία αλλά επεκτείνεται και στις μορφές πάλης. Το 63% των πολιτών δικαιολογεί ακόμη και τα μπλόκα στους δρόμους, αναγνωρίζοντάς τα ως θεμιτό μέσο πίεσης. Οι μόνες κοινωνικές ομάδες που εμφανίζονται αρνητικές απέναντι σε αυτές τις μορφές διαμαρτυρίας (σε ποσοστό 35%) εντοπίζονται κυρίως στους ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς και της δεξιάς, καθώς και στα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα.
«Κίτρινη κάρτα» στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ
Η φθορά της κυβέρνησης αποτυπώνεται πλέον με σκληρούς αριθμούς. Το 72% των πολιτών αξιολογεί αρνητικά το συνολικό έργο της κυβέρνησης, με τις θετικές γνώμες να περιορίζονται στο 23%. Παρόμοια είναι η εικόνα και για τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος συγκεντρώνει 69% αρνητικές κρίσεις έναντι 26% θετικών, ποσοστά που θυμίζουν τις δύσκολες μέρες του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Αναλύοντας τους επιμέρους τομείς πολιτικής, η αποτυχία στην οικονομία (μισθοί, φορολογία, έλεγχος τιμών) είναι ηχηρή, με το 79% να δηλώνει καθόλου ικανοποιημένο. Εξίσου απογοητευτικά είναι τα ποσοστά για τη λειτουργία της Δημοκρατίας και των θεσμών (76% αρνητικές γνώμες), καθώς και για την καθημερινότητα (69%). Το μόνο πεδίο όπου η Νέα Δημοκρατία διατηρεί ένα σχετικό πλεονέκτημα είναι τα γεωπολιτικά/εξωτερική πολιτική, όπου οι θετικές γνώμες φτάνουν το 34%.
Ωστόσο, η δυσαρέσκεια δεν καρπώνεται από την αξιωματική αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκονται σε δεινή θέση, με τον πρόεδρο του κόμματος να συγκεντρώνει 77% αρνητικές γνώμες και μόλις 15% θετικές. Η εικόνα του κόμματος συνολικά είναι ακόμη χειρότερη, με την αποδοκιμασία να αγγίζει το 81%, επιβεβαιώνοντας την αδυναμία του να πείσει ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Πρωτιά Κωνσταντοπούλου και η κυριαρχία του «Κανένα»
Στον πίνακα της δημοφιλίας των πολιτικών αρχηγών καταγράφεται μια σημαντική ανατροπή. Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, βρίσκεται στην κορυφή με 40%, ξεπερνώντας παραδοσιακούς παίκτες. Ακολουθούν ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Αλέξης Χαρίτσης.
Παρ’ όλα αυτά, στο κρίσιμο ερώτημα για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, ο αδιαφιλονίκητος νικητής παραμένει ο «Κανένας», δείγμα της αποστροφής του εκλογικού σώματος προς το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Μεταξύ των προσώπων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται με 26%, ενώ ενδιαφέρον προκαλεί η εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στην τρίτη θέση με 7% (ισοψηφώντας με τον Νίκο Ανδρουλάκη), παρόλο που δεν είναι πλέον αρχηγός κόμματος.
Η «ακτινογραφία» της ψήφου
Στην πρόθεση ψήφου, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί την πρωτιά αλλά με εμφανείς απώλειες (-1,6%), πέφτοντας στο 21%. Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί μακριά, στη δεύτερη θέση με 11%, χωρίς να δείχνει δυναμική ανόδου.
Οι κερδισμένοι του μήνα είναι τα κόμματα δεξιά και αριστερά του κέντρου. Η Πλεύση Ελευθερίας καταγράφει σημαντική άνοδο (+2,1%), ενώ ενισχυμένη εμφανίζεται και η Ελληνική Λύση (+1,2%).
Στην εκτίμηση ψήφου, η εικόνα διαμορφώνεται ως εξής:
Νέα Δημοκρατία: 27%
ΠΑΣΟΚ: 14,1%
Πλεύση Ελευθερίας: 12,5%
Ελληνική Λύση: 11,6%
Εντός Βουλής το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Φωνή Λογικής και, η έκπληξη, με το ΜεΡΑ25, διαμορφώνοντας ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό ενόψει των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων.
Η δυναμική Καρυστιανού, Τσίπρα και Σαμαρά
Η πιο εντυπωσιακή καταγραφή της έρευνας αφορά την Μαρία Καρυστιανού. Σε σενάριο δημιουργίας ενός πολιτικού φορέα υπό την ηγεσία της, η «εκλογική περίμετρος» — εκτινάσσεται στο 30%.
Όσον αφορά τον «σκληρό πυρήνα» της δυνητικής της ψήφου, δηλαδή εκείνους που δηλώνουν ότι είναι «πολύ πιθανό» να στήριζαν ένα τέτοιο εγχειρήματα, το ποσοστό φτάνει το 14%, νούμερο που θα την κατέτασσε απευθείας σε ρόλο πρωταγωνιστή στην πολιτική σκηνή.
Η ανθεκτικότητα και τα όρια του Αλέξη Τσίπρα
Στον αντίποδα, μετρήθηκε και η δυναμική ενός νέου εγχειρήματος από τον Αλέξη Τσίπρα. Ενώ ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί στον φυσικό του χώρο, με τη διείσδυσή του στους αριστερούς και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους να ξεπερνά το 50%, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επέκτασης προς το Κέντρο.
Συγκεκριμένα, η απήχησή του στους κεντρώους ψηφοφόρους περιορίζεται στο χαμηλό 20%, γεγονός που στερεί από ένα πιθανό εγχειρήμά του την προοπτική κυβερνητικής πλειοψηφίας αυτή τη στιγμή. Συνολικά, η «εκλογική περίμετρος» του Αλέξη Τσίπρα (το ταβάνι της δυνητικής του ψήφου) υπολογίζεται στο 22%, ποσοστό σαφώς χαμηλότερο από το αντίστοιχο της Μαρίας Καρυστιανού.
Στο ερώτημα για την πιθανότητα στήριξης ενός κόμματος υπό τον Αντώνη Σαμαρά, οι απαντήσεις διαμορφώνουν έναν «σκληρό πυρήνα» της τάξεως του 5%. Πρόκειται για πολίτες που απαντούν πως είναι «πολύ πιθανό» να τον ψηφίσουν. Το ποσοστό αυτό, από μόνο του, εξασφαλίζει άνετη είσοδο στη Βουλή (ξεπερνώντας κατά πολύ το όριο του 3%) και δημιουργεί δεδομένα για μια κοινοβουλευτική ομάδα που θα μπορούσε να ασκεί ισχυρή πίεση.
Ωστόσο, το ενδιαφέρον μεγαλώνει αν συνυπολογίσουμε και το 9% που απαντά πως θεωρεί «αρκετά πιθανό» να στήριζε μια τέτοια κίνηση. Αθροιστικά, η δεξαμενή επιρροής του πρώην πρωθυπουργού αγγίζει το 14%.