Το αφήγημα περί «αλλοίωσης» του ΣΥΡΙΖΑ έχει λάβει κεντρική θέση στον δημόσιο διάλογο μεταξύ των εσωκομματικών αντιπάλων του κόμματος, με μια μερίδα μελών να καταγγέλλει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε κάτι ξένο από τις ρίζες του. Αυτή η κριτική, συχνά συνοδευόμενη από την κατηγορία ότι η Νέα Δημοκρατία υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη επηρεάζει στρατηγικά την πτώση του κόμματος, αποτυπώνει την αμηχανία που επικρατεί σε τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις αλλαγές.
Ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας διαγνώσει την ελεύθερη πτώση του κόμματος μετά τις εκλογικές ήττες, είχε τονίσει την ανάγκη για βαθιές αλλαγές. Με το περίφημο «πρέπει να αλλάξουν όλα», εξέφρασε την επιθυμία να ανανεώσει τον ΣΥΡΙΖΑ για να παραμείνει επίκαιρος και ανταγωνιστικός. Ωστόσο, η αιφνιδιαστική αποχώρησή του – χωρίς ουσιαστική εξήγηση – δημιούργησε κενό ηγεσίας και προκάλεσε αβεβαιότητα σχετικά με την κατεύθυνση που θα πάρει το κόμμα.
Η κίνηση αυτή ερμηνεύτηκε από κάποιους ως εγκατάλειψη της προσπάθειας, και από άλλους ως μια απόφαση στρατηγικής διάσωσης της προσωπικής του πορείας, συνειδητοποιώντας ότι η κατακόρυφη πτώση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική κοινωνία δεν είχε επιστροφή. Και μετά εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης που έβγαλε τον ΣΥΡΙΖΑ από την αδιαφορία και την απομόνωση, η συνέχεια γνωστή…
Ο διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα βγήκε με το σύνθημα να τα αλλάξει όλα, ναι έκανε πολλά λάθη αλλά δεν τον άφησαν ούτε το πορτατίφ του γραφείου του να αλλάξει αν δεν πέρναγε από την γραφειοκρατική κοματίλα.
Οι πολίτες που αδιαφορούν για όλα αυτά περίμεναν τις αλλαγές, ο Κασσελάκης καθυστέρησε και έμπλεξε σε αυτά τα γρανάζια αλλά και μπήκε σε μια μάχη παρασκηνίου που θόλωσαν την αρχική εικόνα του. Θυσίασε την ουσία στην εύκολη δημοσιότητα. Και όταν ήρθε η ώρα των αλλαγών κηρύχθηκε ο πόλεμος!
Απέναντι σε αυτές τις αλλαγές, οι αντιδρώντες που επικαλούνται την «αλλοίωση» του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα: τι πρεσβεύουν στην πραγματικότητα; Αντιδρούν στην ιδέα της ανανέωσης ή φοβούνται την απώλεια των ιδεολογικών και πολιτικών τους σταθερών; Στην ουσία, η αντίσταση στις αλλαγές μπορεί να αντικατοπτρίζει έναν βαθύτερο φόβο μπροστά στην ανάγκη για προσαρμογή σε νέα δεδομένα ή ακόμα και της απώλειας της καρέκλας.
Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάθε πολιτικός οργανισμός, δεν μπορεί να παραμένει στάσιμος. Άλλωστε αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που μνημονεύουν μετακόμισε στη Νέα Αριστερά με τα γνωστά αποτελέσματα.
Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες αλλάζουν, και το ίδιο πρέπει να κάνει και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αν θέλει να συνεχίσει να παίζει κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Αν οι «αντιφρονούντες» πρεσβεύουν την επιστροφή σε ένα παλιό μοντέλο λειτουργίας, τότε το ερώτημα είναι: πόσο βιώσιμο είναι αυτό το μοντέλο στις σημερινές συνθήκες;
Η ιστορική πορεία των κομμάτων δείχνει ότι η αδυναμία προσαρμογής συχνά οδηγεί στην περιθωριοποίηση. Επομένως, αντί να φοβούνται την «αλλοίωση», τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να επικεντρωθούν στην ουσιαστική συζήτηση για το πώς μπορούν να διαμορφώσουν ένα κόμμα που παραμένει πιστό στις αρχές του, αλλά ταυτόχρονα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και πολιτικής σκηνής.
The post Από τον Τσίπρα, στον Κασσελάκη: Από την εκλογική συντριβή του ’23 μπροστά στο δίλημμα αλλαγές ή πίσω στην κάλπη; appeared first on Newpost.gr.