Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να επανεγκατασταθεί στον δημόσιο λόγο, αυτή τη φορά με αφορμή την εξωτερική πολιτική και τη γεωπολιτική ρευστότητα. Μόνο που τα ερωτήματα δεν αφορούν το τι λέει σήμερα, αλλά το τι έκανε χθες.
Ο πρώην πρωθυπουργός που διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κατάλαβε ποτέ πώς κυβέρνησε τη χώρα, επανέρχεται χωρίς να έχει κερδίσει ούτε εξιλέωση ούτε αξιοπιστία. Αντί για απολογισμό, δίνει συνεντεύξεις. Αντί για υπευθυνότητα, καταθέτει σενάρια. Και αντί να χτίσει, επιχειρεί να αθροίσει τα ερείπια που ο ίδιος προκάλεσε. Ίσως γιατί πιστεύει – λανθασμένα – πως η συμβατότητα με τα συμφέροντα θα του επιστρέψει τον θρόνο από τον οποίο έφυγε τρέχοντας.
Στο φόντο, η Κεντροαριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, όπου εδώ και χρόνια ναυαγεί. Γιατί; Επειδή έχασε την κοινωνική της βάση, τον λαϊκό της παλμό, την προοδευτική της ταυτότητα. Συμβιβάστηκε με τη διαχείριση, έγινε τεχνοκρατία χωρίς ψυχή, αποξενώθηκε από τους πολίτες και μεταλλάχθηκε σε πολιτικό προϊόν χωρίς πολιτισμικό βάθος. Από τη Γερμανία και τη Γαλλία μέχρι την Αθήνα, η Κεντροαριστερά δεν μπορεί να ενωθεί γιατί δεν έχει κοινό αφήγημα, κοινό στόχο, κοινή πίστη.
Όσοι σήμερα σχεδιάζουν έναν νέο «φορέα-ομπρέλα» απέναντι στον Μητσοτάκη, δεν σχεδιάζουν κόμμα, σχεδιάζουν σκιάχτρο. Όχι για να κερδίσουν τη δεξιά, αλλά για να επιβιώσουν πολιτικά όσοι απέτυχαν να εμπνεύσουν.
Κι όμως, μέσα σε αυτό το τοπίο, αναδύεται ένα πραγματικό πολιτικό φαινόμενο: η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όχι ως κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά ως αυθεντική εκφραστής της κοινωνικής αγανάκτησης. Καβάλησε το κύμα της οργής για την ακρίβεια, τις υποκλοπές, την αλαζονεία των υπουργών, τα Τέμπη. Εκεί που άλλοι μιλούν με φράσεις-κλισέ, εκείνη λέει αυτό που πολλοί σκέφτονται χωρίς να τολμούν να πουν.
Όμως, η πολιτική διαδρομή δεν είναι μόνο ρεύμα, είναι και βάθος. Και δεν θα είναι εύκολο να διατηρηθεί σε υψηλά ποσοστά αν δεν παρουσιάσει μια συγκεκριμένη, συνεκτική, κυβερνητική πρόταση. Γιατί προς το παρόν, πέρα από το να υπόσχεται φυλακή σε όσους θεωρεί διεφθαρμένους ή υπεύθυνους για τα Τέμπη, δεν έχει πει πώς ακριβώς θα κυβερνήσει. Κι αυτό δεν είναι μια μικρή λεπτομέρεια – είναι το τεστ της σοβαρότηταςπου κάθε ανερχόμενη δύναμη πρέπει να περάσει.
Η οργή γεννά πολιτικές ευκαιρίες, αλλά μόνο η υπευθυνότητα τις μετατρέπει σε αλλαγή.
The post Από τα ερείπια του ΣΥΡΙΖΑ στο φάντασμα της Κεντροαριστεράς – Το κύμα της Ζωής και τα σενάρια για νέο κόμμα υπό τον Τσίπρα appeared first on Newpost.gr.