Στο δημόσιο πολιτικό πεδίο των τελευταίων μηνών, ένα στοιχείο είναι αδιαμφισβήτητο: τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν εγκλωβιστεί σε έναν μονότονο, στείρο και ανούσιο καταγγελτικό λόγο απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αντί να αναδείξουν προτάσεις, σχέδιο, ιδέες, θεσμικές μεταρρυθμίσεις ή έστω ένα νέο αφήγημα για το πώς βλέπουν τη χώρα την επόμενη ημέρα, περιορίζονται στη διαρκή επίκληση ενός και μόνο επιχειρήματος: «φταίει ο Μητσοτάκης».
Το ακούμε καθημερινά.
Σε συνεντεύξεις, σε ανακοινώσεις, σε τηλεοπτικές παρεμβάσεις.
Η ίδια απόλυτη επωδός, το ίδιο άδειο συνθηματολόγιο, η ίδια δημαγωγία.
Κι όμως, όταν καλούνται να απαντήσουν στην απλή, θεμελιώδη ερώτηση:
«Και τι προτείνετε;»
η απάντηση είναι αόριστες αναφορές σε «προγράμματα» τα οποία όμως δεν παρουσιάζονται με σαφήνεια, μεθοδολογία και αριθμούς. Σαν να αρκεί η επίκληση της λέξης «πρόγραμμα» για να υποκαταστήσει την ουσία του.
Η πολιτική, όμως, δεν είναι ούτε επιφωνήματα, ούτε θυμικές αντιδράσεις.
Δεν είναι αγανάκτηση επί παραγγελία, ούτε ανάθεση σε hashtags.
Η πολιτική είναι σχέδιο.
Και σχέδιο σημαίνει:
•στόχους,
•κοστολόγηση,
•ρεαλισμό,
•ιεράρχηση προτεραιοτήτων,
•συνέπεια στην εφαρμογή.
Αντ’ αυτού, τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσφέρουν έναν λόγο κενό περιεχομένου.
Έναν λόγο που απλώς καταγγέλλει — χωρίς να προτείνει.
Που φωνάζει — χωρίς να πείθει.
Που υψώνει τόνους — μόνο και μόνο για να καλύψει την απουσία βάθους.
Και φυσικά, αυτό δεν γοητεύει κανέναν.
Ο λαός, κουρασμένος από κρίσεις, μνημόνια, πανδημίες, ακρίβεια και διαρκή ανασφάλεια, δεν ζητά οργή. Ζητά διέξοδο. Ζητά λύσεις, νέες ιδέες, ένα όραμα που μπορεί να τον κινητοποιήσει ξανά.
Αν ο Μητσοτάκης έχει φθορά — πράγμα υπαρκτό και μετρήσιμο — αυτή η φθορά δεν μετατρέπεται αυτή τη στιγμή σε προσδοκία για την αντιπολίτευση.
Και δεν μετατρέπεται, γιατί η αντιπολίτευση δεν παράγει πολιτική.
Επιμένει να πιστεύει ότι αρκεί να καταγγείλει για να κερδίσει.
Αλλά η πολιτική δεν κερδίζεται με καταγγελίες.
Κερδίζεται με επιχειρήματα, με προτάσεις, με όραμα.
Και εκεί, σήμερα, το κενό είναι εκκωφαντικό.
Ο λαός δεν ξεγελιέται.
Αναγνωρίζει ποιος έχει σχέδιο και ποιος απλώς φωνάζει.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι τι κάνει η κυβέρνηση.
Το ερώτημα είναι:
Τι κάνει η αντιπολίτευση;
Και κυρίως — τι έχει πραγματικά να πει;
Μέχρι στιγμής, η απάντηση μοιάζει να είναι:
Τίποτα που να δίνει ελπίδα.
The post Αντί να προτείνουν, απλώς καταγγέλλουν appeared first on Newpost.gr.