Η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους Πρόσφυγες αποτελεί θεμέλιο λίθο του διεθνούς δικαίου, προϊόν των τραγικών εμπειριών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της γενοκτονίας και των εκτοπισμών, και όχι εργαλείο ιδεολογικής πολεμικής. Η αναφορά του υπουργού Μετανάστευσης Θάνου Πλεύρη ότι υπογράφηκε «για να προστατεύσει πρόσφυγες από τη Σοβιετική Ένωση» δεν είναι απλώς ιστορικά λανθασμένη — είναι και πολιτικά επικίνδυνη.
Η προσπάθεια να βαφτιστεί το διεθνές δίκαιο “αντικομμουνιστικό” και να ενταχθεί σε ένα νέο αφήγημα “εθνικής περιφρούρησης” αποκαλύπτει μια βαθιά Ακροδεξιά προσέγγιση στο μεταναστευτικό, η οποία απειλεί τόσο τη δημοκρατική συνοχή όσο και τη διεθνή εικόνα της χώρας.
Αυτή η ρητορική δεν είναι αθώα. Όταν δηλητηριάζεις την κοινωνία με ξενοφοβία, αργά ή γρήγορα θα θερίσεις φαινόμενα που ήδη γνωρίσαμε: ρατσιστική βία, στοχοποίηση μειονοτήτων, εγκληματικές συμμορίες με εθνικιστικό περιτύλιγμα. Η κυβέρνηση δεν θα αργήσει να βρεθεί αντιμέτωπη με κρούσματα που θυμίζουν σκοτεινές εποχές Χρυσής Αυγής, αλλά με λιγότερη αφέλεια και περισσότερη κοινωνική διείσδυση.
Και τότε δεν θα φταίνε “οι ακρότητες” ή “οι υπερβολές”, αλλά η πολιτική νομιμοποίηση που σήμερα προσφέρεται απλόχερα από το υπουργικό συμβούλιο σε μια κανονικοποιημένη μορφή του ακροδεξιού λόγου.
Όποιος νομίζει ότι μπορεί να παίξει με τον φόβο και το μίσος για να κερδίσει λίγες ψήφους, θα διαπιστώσει σύντομα ότι η Ιστορία δεν ξεχνά – και το μπούμερανγκ επιστρέφει πάντα εκεί απ’ όπου εκτοξεύθηκε.
The post Ανιστόρητος ο Πλεύρης ή επικίνδυνος: Η Σύμβαση της Γενεύης δεν γράφτηκε από αντικομμουνιστές — και η Ακροδεξιά ρητορική δεν μένει χωρίς συνέπειες appeared first on Newpost.gr.