Και μόνο οι διαρροές που έκανε το Μέγαρο Μαξίμου μετά την ανακοίνωση από το πρωθυπουργό της υποψηφιότητας του Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας δείχνουν αμηχανία και μία αμυντική διάθεση της κυβέρνησης απέναντι στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το πρωθυπουργικό περιβάλλον για να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κατέληξε στο πρόσωπο του Βαγγέλη Βενιζέλου που εμφανιζόταν ως το επικρατέστερο απέναντι στον κ. Τασούλα εξηγεί ότι “πρόσωπα της κεντροαριστεράς δεν μονοπωλούν τα πρωτεία της συναίνεσης” υπερτονίζοντας ότι ο Πρόεδρος της Βουλής είναι “ενωτική πρόταση”. Αυτό βεβαίως απομένει να φανεί καθώς σύμφωνα με τις πρώτες αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει η ελάχιστη πιθανότητα υπερψήφισης από την πλευρά τους της υποψηφιότητας του απερχόμενου Προέδρου της Βουλής. Επιπλέον, το επιχείρημα ότι ο κ. Τασούλας υπερψηφίστηκε από τα πολιτικά κόμματα ως Πρόεδρος της Βουλής με μεγάλη πλειοψηφία ακυρώνεται από μόνο του καθώς πάντα ο Πρόεδρος προέρχεται από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Γιατί λοιπόν δεν επελέγη ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης “Σαμαροβενιζέλων” για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα; Η πρώτη ανάγνωση θέλει τον πρωθυπουργό να συμβιβάζεται με την άποψη ότι πρέπει να διατηρήσει τη συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ με ένα πρόσωπο που θα ψηφιστεί από το σύνολό της, επομένως αποφεύγει τις όποιες ρωγμές στο κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι προφανώς και ζυγίζει την διαπιστωμένη από όλες τις μετρήσεις άνοδο των κομμάτων που κινούνται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας και θέλει να συσπειρώσει το εκλογικό του κοινό, όπως επίσης και την πιθανότητα δημιουργίας νέου κόμματος από την πλευρά του διαγραφέντος πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Αυτό σημαίνει επίσης ότι θα επιδιώξει να διεκδικήσει μεγάλο κομμάτι του κέντρου με άλλες πολιτικές που θα εφαρμόσει το επόμενο διάστημα, καθότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ΝΔ εμφανίζει διαρροές από το κέντρο που κατευθύνονται προς τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ.
Μία δεύτερη ανάγνωση εμφανίζει τον κ. Μητσοτάκη να έχει ζυγίσει την πληθωρική προσωπικότητα του κ. Βενιζέλου και να έχει πειστεί από την επιχειρηματολογία στελεχών της παράταξής του ότι επρόκειτο να εμπλακεί πιο ενεργά ως Πρόεδρος με υποδείξεις ή δηλώσεις που θα προκαλούσαν αμηχανία στον πρωθυπουργό. Είναι μία άποψη η οποία δεν στέκεται με ευκολία στο δημόσιο διάλογο καθώς ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του εμπειρία και την ακαδημαϊκή του επάρκεια δύσκολα θα επέλεγε να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση, αντιθέτως εκτιμάται ότι θα μπορούσε να την “βοηθήσει” με τις γνώσεις του στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση. Η πιο βαθιά, πάλι, ανάγνωση της επιλογής του πρωθυπουργού φανερώνει ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλησε να βάλει στο “παιχνίδι” το ΠΑΣΟΚ αποδεχόμενος αυτό που η Χαριλάου Τρικούπη επαναλάμβανε το τελευταίο διάστημα, δηλαδή ότι απαιτείται συναίνεση για το θεσμό της Προεδρίας και πολιτική εκπροσώπηση στα πολιτειακά αξιώματα που θέλει όταν ο πρωθυπουργός είναι δεξιός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από την Κεντροαριστερά.
Με την επιλογή του Κώστα Τασούλα, ο πρωθυπουργός χάνει οπωσδήποτε σε επίπεδο εντυπώσεων όμως στερεί από το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη τη δυνατότητα να τροφοδοτούν την εικόνα ενός νέου δικομματισμού οδηγώντας τον σε μία δική του πρόταση η οποία θα είναι η πέμπτη κατά σειρά μετά τις προτάσεις Νέας Αριστεράς, Πλεύσης Ελευθερίας, ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και Νέας Δημοκρατίας. Δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ασύνδετη με την οριστική πρωθυπουργική επιλογή και η επανάληψη της δήλωσης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι δεν υπάρχει πιθανότητα συγκυβέρνησης με τη ΝΔ ταυτόχρονα με την για πρώτη φορά διατύπωσή του ότι είναι ανοιχτό το σενάριο συγκυβέρνησης των προοδευτικών κομμάτων με κορμό τη Χαριλάου Τρικούπη.
The post Αμυντική στάση Μαξίμου για την επιλογή Τασούλα – Η αποφυγή Βενιζέλου και τα πολιτικά μηνύματα Μητσοτάκη appeared first on Newpost.gr.